polski » indonezyjski | 44 [czterdzieści cztery] | Wieczorne wyjście

44 [empat puluh empat] Keluar pada malam hari

Czy tu jest dyskoteka?	Apakah ada diskotek di sini?
Czy tu jest klub nocny?	Apakah ada klub malam di sini?
Czy tu jest jakaś knajpka?	Apakah ada bar di sini?
Co grają dzisiaj wieczorem w teatrze?	Ada pertunjukan apa di teater malam ini?
Co grają dzisiaj wieczorem w kinie?	Ada film apa di bioskop malam ini?
Co grają dzisiaj wieczorem w telewizji?	Ada acara apa di televisi malam ini?
Czy są jeszcze bilety do teatru?	Apa masih ada tiket untuk teater?
Czy są jeszcze bilety do kina?	Apa masih ada tiket untuk bioskop?
Czy są jeszcze bilety na mecz piłki nożnej?	Apa masih ada tiket untuk pertandingan bola?
Chciałbym / Chciałabym siedzieć zupełnie z tyłu.	Saya ingin duduk paling belakang.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć gdzieś po środku.	Saya ingin duduk di tengah.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć na samym przodzie.	Saya ingin duduk paling depan.
Czy może mi pan / pani coś polecić?	Apakah Anda dapat memberi saran kepada saya?
Kiedy zaczyna się seans?	Kapan mulai pertunjukannya?
Czy może mi pan / pani załatwić bilet?	Dapatkah Anda mendapatkan tiket untuk saya?
Czy w pobliżu jest pole golfowe?	Apakah di dekat sini ada lapangan golf?
Czy w pobliżu jest kort tenisowy?	Apakah di dekat sini ada lapangan tenis?
Czy w pobliżu jest kryty basen?	Apakah di dekat sini ada kolam renang di dalam ruangan?

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!