Jeden język, wiele odmian

Także wtedy, gdy znamy tylko jeden język, mówimy wieloma językami. Język nie jest bowiem zamkniętym systemem. Każdy język wykazuje wiele wymiarów. Język to żywy system. Osoby mówiące zorientowane są w rozmowie na swoich partnerów. Dlatego też ludzie zmieniają język, w którym mówią. Taka zmiana przejawia się w różnych formach. Każdy język ma na przykład swoją historię. Historia zmieniała się i dalej będzie się zmieniać. Można to zauważyć po tym, że ludzie starsi mówią inaczej niż młodzi. W większości językach są również różne dialekty. Wiele osób mówiących dialektem może jednak przystosować się do swojego otoczenia. W określonych sytuacjach mówią w języku standardowym. Różne grupy społeczne mają różne języki. Język ludzi młodych czy myśliwych jest tego przykładem. W pracy większość ludzi mówi inaczej niż w domu. Wiele osób w pracy używa też języka fachowego. Różnice są widoczne zarówno w języku mówionym, jak i pisanym. Język mówiony jest zwykle o wiele prostszy niż pisany. Ta różnica może być bardzo duża. Ma to miejsce wtedy, gdy języki pisane długo nie zmieniają się. Ludzie muszą się wtedy nauczyć korzystać z języka w formie pisanej. Często różni się też język kobiet i mężczyzn. W społeczeństwach zachodnich ta różnica nie jest bardzo duża. Są jednak kraje, w których kobiety mówią całkiem inaczej niż mężczyźni. W niektórych kulturach również grzeczność ma swoje własne formy. Mówienie nie jest więc takie łatwe! Musimy przy tym zwracać uwagę na wiele różnych rzeczy jednocześnie…

Szlifuj znajomość języka w wolnym czasie, podróży i pracy!

W języku koreańskim mówi około 75 milionów ludzi. Mieszkają oni głównie w Korei Północnej i Południowej. Ale również w Chinach i Japonii występują mniejszości koreańskie. Jest jeszcze kwestią sporną, do jakiej rodziny językowej należy koreański. Podział Korei daje się zauważyć też w języku obu tych krajów. Korea Południowa przejmuje na przykład wiele słów z angielskiego. Mieszkańcy Korei Północnej tych słów często nie rozumieją. Języki standardowe obu krajów dostosowane są do obecnych dialektów głównych miast.

Inną cechą szczególną języka koreańskiego jest jego dokładność. Język wskazuje na przykład na to, jakie wzajemne stosunki mają mówcy. Występuje zatem wiele form grzecznościowych i wiele różnych pojęć do krewnych. W koreańskim używa się pisma literowego. Pojedyncze litery skaładane są jako sylaby w wyimaginowanych kwadratach. Szczególnie interesujące są spółgłoski, które przez swoją formę funkcjonują jak obrazki. Pokazują, w jakiej pozycji przy wymowie są usta, język, podniebienie i gardło.