nynorsk » latvisk | 55 [femtifem] | Arbeide

55 [piecdesmit pieci] Strādāšana

Kva jobbar du med?	Kas Jūs esat pēc profesijas?
Mannen min er lege.	Mans vīrs pēc profesijas ir ārsts.
Eg jobbar deltid som sjukepleiar.	Es strādāju uz pusslodzi par medmāsu.
Snart blir vi pensjonistar.	Drīz mums būs pensija.
Men skattane er høge.	Bet nodokļi ir lieli.
Og helseforsikringa er dyr.	Un medicīniskā apdrošināšana ir dārga.
Kva har du lyst til å bli?	Par ko tu gribi kļūt?
Eg vil bli ingeniør.	Es vēlos kļūt inženieris.
Eg vil studere ved universitetet.	Es gribu studēt universitātē.
Eg er praktikant.	Es esmu praktikants.
Eg tenar ikkje mykje.	Es nopelnu ne īpaši daudz.
Eg tek praksis i utlandet.	Es esmu praksē ārzemēs.
Det er sjefen min.	Tas ir mans priekšnieks.
Eg har hyggelege kollegaer.	Man ir jauki kolēģi.
Vi et lunsj i kantina.	Pusdienās mēs vienmēr ejam uz uzņēmuma ēdnīcu.
Eg ser etter arbeid.	Es meklēju darbavietu.
Eg har vore arbeidslaus i eitt år.	Es jau gadu esmu bez darba.
Her i landet er det for mange arbeidsledige.	Šajā valstī ir pārāk daudz bezdarbnieku.

Lange ord, korte ord

Kor langt eit ord er, avheng av kor mykje informasjon det inneheld. Det er vist ved ein amerikansk studie. Forskarane undersøkte ord frå ti europeiske språk. Det skjedde med hjelp av ei datamaskin. Datamaskina køyrte eit program som analyserte forskjellige ord. Med ein formel rekna maskina ut informasjonsinnhaldet. Resultata var eintydige. Di kortare eit ord er, di mindre informasjon ber det. Det er interessant at vi brukar korte ord oftare enn lange. Grunnen kan vere effektiviteten til språket. Når vi snakkar, konsentrerer vi oss om det viktigaste. Difor må ord som inneheld lite informasjon, vere korte. Det garanterer at vi ikkje brukar for mykje tid på det uviktige. Samenhengen mellom lengd og innhald har endå ein fordel. Det sikrar at informasjonsinnhaldet er konstant. Det tyder at vi kan seie like mykje på eit visst tidsrom. For eksempel kan vi bruke få lange ord. Eller vi kan bruke mange korte ord. Det spelar inga rolle kva vi vel: Informasjonsinnhaldet er det same. Difor får språket vårt ein regelbunden rytme. Det gjer det lettare for tilhøyrarar å fylgje oss. Viss informasjonsmengda alltid varierte, ville det vere vanskeleg. Tilhøyrarane ville ha vanskar med å tilpasse seg språket vårt. Dermed ville forståinga vorte vanskelegare. Den som vil bli best mogleg forstått, bør velje korte ord. Sidan korte ord blir betre forstått enn lange. Difor gjeld prinsippet ‘keep it short and simple!’ Forkorta: KISS!