nynorsk » esperanto | 59 [femtini] | På postkontoret

59 [kvindek naŭ] En la poŝtoficejo

Kvar er næraste postkontor?	Kie estas la plej proksima poŝtoficejo?
Er det langt til næraste postkontor?	Ĉu malproksimas la poŝtoficejo de ĉi-tie?
Kvar er næraste postkasse?	Kie estas la plej proksima leterkesto?
Eg treng eit par frimerke.	Mi bezonas kelkajn poŝtmarkojn.
Til eit kort og eit brev.	Por poŝtkarto kaj letero.
Kva er portoen til Amerika?	Kiom kostas la afranko al Usono?
Kor tung er pakka?	Kiom pezas la pakaĵo?
Kan eg sende ho med luftpost?	Ĉu mi povas sendi ĝin aerpoŝte?
Kor lang tid tek det til ho kjem fram?	Kiom da tempo bezonatas por ĝia alveno?
Kvar kan eg ringje?	Kie mi povas telefoni?
Kvar er næraste telefonkiosk?	Kie estas la plej proksima telefonbudo?
Har du telefonkort?	Ĉu vi havas telefonkartojn?
Har du ein telefonkatalog?	Ĉu vi havas telefonlibron?
Veit du landkoden til Austerrike?	Ĉu vi konas la telefonkodon de Aŭstrujo?
Vent litt, så skal eg sjekke.	Momenton, mi tuj serĉos.
Linja er alltid oppteken.	La lineo estas okupata.
Kva nummer har du ringt?	Kiun numeron vi elektis?
Du må taste null fyrst!	Vi devas unue elekti nulon!

Morsmålet er alltid det viktigaste språket

Morsmålet vårt er det fyrste vi lærer. Det skjer umedvite, så vi merkar det ikkje. Dei fleste menneske har berre eitt morsmål. Alle andre språk blir lærte som framandspråk. Sjølvsagt finst det menneske som veks opp med fleire språk. Men dei pratar oftast desse språka på litt ulikt nivå. Ofte blir språka også brukt ulikt. Til dømes blir eitt språk brukt på arbeid. Det andre blir brukt heime. Kor godt vi pratar eit språk, kjem an på fleire faktorar. Når vi lærer det som små born, lærer vi det oftast godt. Språksenteret vårt er mest effektivt i desse leveåra. Det er òg viktig kor ofte vi brukar språket. Di oftare vi brukar det, di betre pratar vi det. Forskarar trur at du aldri kan lære to språk like godt. Eitt språk blir alltid viktigare. Eksperiment ser ut til å stadfeste denne hypotesen. Forskjellige personar vart testa i ein studie. Ein del av forsøkspersonane prata to språk flytande. Kinesisk var morsmålet, og engelsk var andrespråket. Den andre halvparten av forsøkspersonane prata berre engelsk som morsmål. Forsøkspersonane måtte løyse enkle oppgåver på engelsk. Medan dei gjorde det, vart hjerneaktiviteten deira målt. Og det var skilnader i hjernen på forsøkspersonane! Hjå dei fleirspråklege var eit område i hjernen spesielt aktivt. Dei einspråklege hadde ingen aktivitet i dette området. Båe gruppene løyste oppgåvene like snøgt og like godt. Likevele omsette dei kinesiske alt til morsmålet sitt...