Nederlands » Zweeds | 65 [vijfenzestig] | Ontkenning 2

65 [sextiofem] Negation 2

Is de ring duur?	Är ringen dyr?
Nee, hij kost maar honderd euro.	Nej, den kostar bara hundra euro.
Maar ik heb er maar vijftig.	Men jag har bara femtio.
Ben je al klaar?	Är du redan färdig?
Nee, nog niet.	Nej, inte ännu.
Maar ik ben zo klaar.	Men snart är jag färdig.
Wil je nog soep?	Vill du ha mer soppa?
Nee, ik wil er geen meer.	Nej, jag vill inte ha mer.
Maar nog wel een ijsje.	Men en glass till.
Woon je hier al lang?	Har du bott här länge?
Nee, pas een maand.	Nej, bara en månad.
Maar ik ken al veel mensen.	Men jag känner redan mycket folk.
Ga je morgen naar huis?	Åker du hem imorgon?
Nee, pas in het weekend.	Nej, först mot veckoslutet.
Maar ik kom zondag al terug.	Men jag kommer tillbaka redan på söndag.
Is je dochter al volwassen?	Är din dotter redan vuxen?
Nee, ze is pas zeventien.	Nej, hon är bara sjutton år.
Maar ze heeft al een vriend.	Men hon har redan en pojkvän.

Genetische mutatie maakt het spreken mogelijk

Van alle levende wezens in de wereld kan alleen de mens spreken. Dit onderscheidt hun van dieren en planten. Natuurlijk kunnen ook dieren en planten met elkaar communiceren. Ze beheersen nog niet de complexe lettergrepen Maar waarom kan de mens wel spreken? Om te kunnen spreken zijn er organische kenmerken nodig. Deze fysische eigenschappen hebben alleen mensen. Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat deze zijn ontwikkeld In de evolutionaire geschiedenis gebeurde niets zonder een reden. Uiteindelijk begon de mens te praten. Wanneer het precies gebeurde is nog niet bekend. Maar er moest iets gebeurd zijn dat de mens liet spreken. Onderzoekers denken dat een genetische mutatie daarvoor verantwoordelijk was. Antropologen hebben de erfelijkheid van verschillende organismen vergeleken. Het is bekend dat een bepaald gen de taal beïnvloeden gaat. Mensen met een beschadiging hebben problemen met talen. Ze kunnen zichzelf niet goed uitdrukken en begrijpen de woorden minder goed. Dit gen werden bij mensen, apen en muizen onderzocht. Bij mensen en chimpansees is het zeer vergelijkbaar. Slechts twee kleine verschillen worden herkend. Deze verschillen zijn echter in de hersenen merkbaar. Samen met andere genen worden bepaalde hersenactiviteiten beïnvloedt. Hierdoor kan de mens spreken en de aap niet. Het mysterie van de menselijke taal is daarmee nog niet opgelost. Omdat de genmutatie alleen niet voldoende is om te kunnen spreken. Onderzoekers hebben de menselijke genvariant in muizen geïmplanteerd. Ze konden daarna nog niet spreken ... Het piepen had alleen maar een ander geluid!