Nederlands » Litouws | 65 [vijfenzestig] | Ontkenning 2

65 [šešiasdešimt penki] Neiginys 2

Is de ring duur?	Ar žiedas brangus?
Nee, hij kost maar honderd euro.	Ne, jis kainuoja tik šimtą eurų.
Maar ik heb er maar vijftig.	Bet aš turiu tik penkiasdešimt.
Ben je al klaar?	Ar (tu) jau baigei / ar (tu) jau pasiruošęs / pasiruošusi?
Nee, nog niet.	Ne, dar ne.
Maar ik ben zo klaar.	Bet greit baigsiu / bet greit būsiu pasiruošęs / pasiruošusi.
Wil je nog soep?	Ar dar norėtum sriubos?
Nee, ik wil er geen meer.	Ne, (aš) jau nebenoriu.
Maar nog wel een ijsje.	Bet dar porciją ledų.
Woon je hier al lang?	Ar jau seniai čia gyveni?
Nee, pas een maand.	Ne, tik mėnuo.
Maar ik ken al veel mensen.	Bet (aš) jau pažįstu daug žmonių.
Ga je morgen naar huis?	Ar rytoj važiuosi namo?
Nee, pas in het weekend.	Ne, tik savaitgalį.
Maar ik kom zondag al terug.	Bet (aš) jau sekmadienį sugrįšiu.
Is je dochter al volwassen?	Ar tavo duktė jau suaugusi?
Nee, ze is pas zeventien.	Ne, jai dar tik septyniolika.
Maar ze heeft al een vriend.	Bet ji jau turi draugą.

Genetische mutatie maakt het spreken mogelijk

Van alle levende wezens in de wereld kan alleen de mens spreken. Dit onderscheidt hun van dieren en planten. Natuurlijk kunnen ook dieren en planten met elkaar communiceren. Ze beheersen nog niet de complexe lettergrepen Maar waarom kan de mens wel spreken? Om te kunnen spreken zijn er organische kenmerken nodig. Deze fysische eigenschappen hebben alleen mensen. Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat deze zijn ontwikkeld In de evolutionaire geschiedenis gebeurde niets zonder een reden. Uiteindelijk begon de mens te praten. Wanneer het precies gebeurde is nog niet bekend. Maar er moest iets gebeurd zijn dat de mens liet spreken. Onderzoekers denken dat een genetische mutatie daarvoor verantwoordelijk was. Antropologen hebben de erfelijkheid van verschillende organismen vergeleken. Het is bekend dat een bepaald gen de taal beïnvloeden gaat. Mensen met een beschadiging hebben problemen met talen. Ze kunnen zichzelf niet goed uitdrukken en begrijpen de woorden minder goed. Dit gen werden bij mensen, apen en muizen onderzocht. Bij mensen en chimpansees is het zeer vergelijkbaar. Slechts twee kleine verschillen worden herkend. Deze verschillen zijn echter in de hersenen merkbaar. Samen met andere genen worden bepaalde hersenactiviteiten beïnvloedt. Hierdoor kan de mens spreken en de aap niet. Het mysterie van de menselijke taal is daarmee nog niet opgelost. Omdat de genmutatie alleen niet voldoende is om te kunnen spreken. Onderzoekers hebben de menselijke genvariant in muizen geïmplanteerd. Ze konden daarna nog niet spreken ... Het piepen had alleen maar een ander geluid!