Nederlands » Kroatisch | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [pedeset i sedam] Kod liječnika

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Imam termin kod liječnika.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Imam termin u deset sati.
Wat is uw naam?	Kako je Vaše ime?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Molim Vas, pričekajte u čekaonici.
De dokter komt er zo aan.	Liječnik dolazi odmah.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Gdje ste osigurani?
Wat kan ik voor u doen?	Što mogu učiniti za Vas?
Heeft u pijn?	Imate li bolove?
Waar doet het zeer?	Gdje vas boli?
Ik heb altijd rugpijn.	Stalno me bole leđa.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Često me boli glava.
Ik heb af en toe buikpijn.	Ponekad me boli trbuh.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Molim Vas, oslobodite gornji dio tijela!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Molim Vas, lezite na ležaljku!
Uw bloeddruk is in orde.	Krvni tlak je u redu.
Ik geef u een injectie.	Dat ću Vam injekciju.
Ik schrijf u pillen voor.	Dat ću Vam tablete.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Dat ću Vam recept za ljekarnu.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!