Nederlands » Spaans | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [cincuenta y ocho] Las Partes del Cuerpo Humano

Ik ben een man aan het tekenen.	Estoy dibujando un hombre.
Eerst het hoofd.	Primero la cabeza.
De man draagt een hoed.	El hombre tiene puesto un sombrero.
Je kan zijn haar niet zien.	No se puede ver su cabello.
Je kan ook zijn oren niet zien.	No se pueden ver sus orejas tampoco.
Je kan ook zijn rug niet zien.	No se puede ver su espalda tampoco.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Estoy dibujando los ojos y la boca.
De man danst en lacht.	El hombre está bailando y riendo.
De man heeft een lange neus.	El hombre tiene una nariz larga.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Él lleva un bastón en sus manos.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	(Él) también lleva una bufanda alrededor de su cuello.
Het is winter en het is koud.	Es invierno y hace frío.
De armen zijn gespierd.	Los brazos son fuertes.
De benen zijn ook gespierd.	Las piernas también son fuertes.
De man is van sneeuw.	El hombre está hecho de nieve.
Hij draagt geen broek en geen jas.	(Él) no lleva ni pantalones ni abrigo / saco (am.).
Maar de man bevriest niet.	Pero el hombre no se congela.
Hij is een sneeuwman.	(Él) es un muñeco de nieve.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...