Nederlands » Engels US | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [fifty-eight] Parts of the body

Ik ben een man aan het tekenen.	I am drawing a man.
Eerst het hoofd.	First the head.
De man draagt een hoed.	The man is wearing a hat.
Je kan zijn haar niet zien.	One cannot see the hair.
Je kan ook zijn oren niet zien.	One cannot see the ears either.
Je kan ook zijn rug niet zien.	One cannot see his back either.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	I am drawing the eyes and the mouth.
De man danst en lacht.	The man is dancing and laughing.
De man heeft een lange neus.	The man has a long nose.
Hij draagt een stok in zijn handen.	He is carrying a cane in his hands.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	He is also wearing a scarf around his neck.
Het is winter en het is koud.	It is winter and it is cold.
De armen zijn gespierd.	The arms are athletic.
De benen zijn ook gespierd.	The legs are also athletic.
De man is van sneeuw.	The man is made of snow.
Hij draagt geen broek en geen jas.	He is neither wearing pants nor a coat.
Maar de man bevriest niet.	But the man is not freezing.
Hij is een sneeuwman.	He is a snowman.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...