فارسی » اندونزیائی | ‫71 [هفتاد و یک]‬ | ‫چیزی خواستن‬

71 [tujuh puluh satu] mau sesuatu

‫چه می‌خواهید؟‬	Apa yang kalian mau?
‫می‌خواهید فوتبال بازی کنید؟‬	Kalian mau bermain sepak bola?
‫می‌خواهید بروید دوستانتان را ببینید؟‬	Kalian mau menjenguk teman-teman?
‫خواستن‬	mau
‫من نمی‌خواهم دیر برسم.‬	Saya tidak mau datang terlambat.
‫من نمی‌خواهم آنجا بروم.‬	Saya tidak mau ke sana.
‫من می‌خواهم به خانه بروم.‬	Saya mau pulang ke rumah.
‫من می‌خواهم در خانه بمانم.‬	Saya mau tinggal di rumah.
‫من می‌خواهم تنها باشم.‬	Saya mau sendirian.
‫می‌خواهی اینجا بمانی؟‬	Maukah kamu tinggal di sini?
‫می‌خواهی اینجا غذا بخوری؟‬	Maukah kamu makan di sini?
‫می‌خواهی اینجا بخوابی؟‬	Maukah kamu tidur di sini?
‫می‌خواهید فردا راه بیفتید (با ماشین)؟‬	Maukah Anda berangkat besok?
‫می‌خواهید تا فردا بمانید؟‬	Maukah Anda tinggal sampai besok?
‫می‌خواهید صورت حساب را فردا پرداخت نمائید؟‬	Apakah Anda ingin membayar tagihan besok?
‫می‌خواهید به دیسکو بروید؟‬	Maukah kalian ke disko?
‫می‌خواهید به سینما بروید؟‬	Maukah kalian ke bioskop?
‫می‌خواهید به کافه بروید؟‬	Maukah kalian ke kafetaria?

‫چگونه مغز لغات جدید را می آموزد‬

‫هنگامی که ما لغات جیید را می آموزیم، مغز ما مطالب جدید را ذخیره می کند.‬ ‫یادگیری تنها با تکرار مداوم میسّر است.‬ ‫این که مغز ما چگونه کلمات را ذخیره می کند بستگی به چندین عامل دارد.‬ ‫اما مهم ترین موضوع این است که ما به طور منظم لغات را بازبینی می کنیم.‬ ‫تنها کلماتی که از آن بیشتر استفاده می کنیم و یا می نویسیم ، ذخیره می شود.‬ ‫می توان گفت که این واژه ها مانند تصاویر بایگانی شده اند.‬ ‫این اصل یادگیری در میمون ها نیز صادق است.‬ ‫اگر میمون ها کلماتی را به اندازه کافی ببینند، می توانند "خواندن" این کلمات را یاد بگیرند.‬ ‫هرچند آنها معنی کلمات را درک نمی کنند، امّا شکل آن را تشخیص می دهند.‬ ‫برای سخن گفتن روان به یک زبان، ما به کلمات زیادی نیاز داریم.‬ ‫بدین منظور، کلمات باید بخوبی سازماندهی شده باشند.‬ ‫زیرا حافظه ما مانند یک بایگانی عمل می کند.‬ ‫برای پیدا کردن سریع یک کلمه، باید بدانیم که آن را در کجا می توان جستجو کرد.‬ ‫بنابراین بهتر است که کلمات را در یک زمینه خاص بیاموزیم.‬ ‫پس از آن مغز ما همیشه می تواند "پرونده" درست را باز کند.‬ ‫اما حتّی آن چه که را آموخته ایم را می توانیم به آسانی فراموش کنیم.‬ ‫در این حالت، اطلاعات از حافظه فعّال به حافظه غیر فعّال منتقل می شود.‬ ‫با فراموش کردن، ما خود را از اطلاعاتی که به آن نیاز نداریم خلاص می کنیم.‬ ‫بدین طریق مغز ما فضا را برای اطلاعات جدیدتر و مهم تر باز می کند.‬ ‫بنابراین، مهم است که ما به طور منظّم اطلاعات خود را فعّال کنیم.‬ ‫اما اطلاعاتی که در حافظه منفعل وجود دارد به طور دائم از بین نرفته است.‬ ‫هنگامی که ما یک کلمه فراموش شده را می بینیم، دوباره آن را به یاد می آوریم.‬ ‫ما مطالبی راکه قبلا یاد گرفته ایم را برای بار دوّم سریع تر می آموزیم.‬ ‫کسانی که می خواهند حوزه لغت خود را تقویت کنند باید سرگرمی های بیشتری داشته باشند.‬ ‫زیرا هر یک از ما دارای علاقه های خاصی هستیم.‬ ‫بنابراین، ما معمولا خود را با همان چیزها مشغول نگه می داریم.‬ ‫اما زبان متشکل از بسیاری از زمینه های مختلف معنایی است.‬ ‫شخصی که به سیاست علاقمند است، باید گاهی هم روزنامه های ورزشی مطالعه کند.‬