فارسی » اندونزیائی | ‫60 [شصت]‬ | ‫در بانک‬

60 [enam puluh] Di Bank

‫می‌خواهم حساب باز کنم.‬	Saya ingin membuka rekening.
‫این پاسپورت من است.‬	Ini paspor saya.
‫و این آدرس من است.‬	Dan ini alamat saya.
‫می‌خواهم پول به حسابم واریز کنم.‬	Saya ingin menyetor uang ke rekening saya.
‫می‌خواهم از حسابم پول برداشت کنم.‬	Saya ingin menarik uang dari rekening saya.
‫می‌خواهم موجودی حسابم را بگیرم.‬	Saya ingin mencetak rekening koran saya.
‫می‌خواهم یک چک مسافرتی را نقد کنم.‬	Saya ingin menguangkan cek perjalanan.
‫مبلغ کارمزد چقدر است؟‬	Seberapa besar iurannya?
‫کجا را باید امضا کنم؟‬	Di mana saya harus menandatanganinya?
‫من منتظر یک حواله بانکی از آلمان هستم. ‬	Saya sedang menunggu kiriman dari Jerman.
‫این شماره حسابم است.‬	Ini nomor rekening saya.
‫پول رسیده است؟‬	Apakah uangnya sudah datang?
‫می‌خواهم این پول را به ارز دیگری تبدیل کنم.‬	Saya ingin menukar uang ini.
‫من دلار آمریکا لازم دارم.‬	Saya membutuhkan dolar AS.
‫لطفآ اسکناس های ریز به من بدهید.‬	Tolong berikan saya lembaran uang kecil.
‫آیا اینجا دستگاه عابر بانک دارد؟‬	Apakah di sini ada mesin ATM?
‫چقدر پول می‌شود برداشت کرد؟‬	Berapa jumlah uang yang dapat ditarik?
‫از چه کارت های اعتباری می‌شود استفاده کرد؟‬	Kartu kredit mana yang dapat dipergunakan?

‫هر کس که می خواهد صحبت کند باید بنویسد!‬

‫آموختن زبان های خارجی همیشه آسان نیست.‬ ‫سخن گفتن برای اغلب دانشجویان رشته زبان به ویژه در آغاز دشوار است.‬ ‫بسیاری از آنها جرأت گفتن جملات به زبان جدید را ندارند.‬ ‫آنها از اشتباه کردن بیش از حد در هراس هستند.‬ ‫برای چنین دانش آموزانی، نوشتن می تواند یک راه حل باشد.‬ ‫کسی که می خواهد صحبت کردن را خوب بیاموزد باید تا حدّ ممکن بنویسد!‬ ‫نوشتن به ما برای پذیرش یک زبان جدید کمک می کند.‬ ‫دلایل زیادی برای این امر وجود دارد.‬ ‫نوشتن با صحبت کردن متفاوت است.‬ ‫و فرایند بسیار پیچیده تری دارد.‬ ‫هنگام نوشتن، ما زمان بیشتری را صرف انتخاب کلمات می کنیم.‬ ‫برای انجام این کار، مغز ما با زبان جدید به شدّت کار می کند.‬ ‫ما نیز در هنگام نوشتن بسیار راحت تر هستیم.‬ ‫هیچ کس انتظار پاسخی از ما ندارد.‬ ‫بنابراین، ما ترس از زبان را به آهستگی از دست می دهیم.‬ ‫علاوه بر این، نوشتن خلاقیّت را افزایش می دهد.‬ ‫ما احساس آزادی بیشتری داریم و با زبان جدید بیشتر بازی می کنیم.‬ ‫نوشتن همچنین به ما وقت بیشتری از صحبت کردن می دهد.‬ ‫و حافظه ما را تقویّت می کند!‬ ‫اما بزرگترین مزیت نوشتن غیرشخصی بودن آن است.‬ ‫بدین معنی که، ما از نزدیک می توانیم نتیجه بیان خود را ببینیم.‬ ‫ما همه چیز را به وضوح در مقابل خود می بینیم.‬ ‫به این ترتیب ما می توانیم در جریان نوشتن اشتباهات خود را رفع کنیم و نکات تازه بیاموزیم.‬ ‫مطلبی که شما را به زبان جدید می نویسید از لحاظ نظری اهمیّت ندارد.‬ ‫مهم تنظیم کردن جملات نوشته شده به طور منظم است.‬ ‫برای تمرین می توانید یک دوست از را دور در خارج از کشور برای خود پیدا کنید.‬ ‫بعد شما باید گاهگاهی باهم ملاقات حضوری داشته باشید.‬ ‫شما خواهید دید: که اکنون صحبت کردن بسیار آسان تر است!‬