فارسی » اندونزیائی | ‫34 [سی و چهار]‬ | ‫در قطار‬

34 [tiga puluh empat] Di Kereta

‫این قطار به برلین می‌رود؟‬	Apakah kereta ini menuju Berlin?
‫قطار کی حرکت می‌کند؟‬	Kapan kereta berangkat?
‫کی ‫قطار به برلین می‌رسد؟‬	Kapan keretanya tiba di Berlin?
‫ببخشید، اجازه هست عبور کنم (رد شوم)؟‬	Maaf, boleh saya lewat?
‫فکر می‌کنم اینجا جای من است.‬	Saya pikir, ini tempat saya.
‫فکر می‌کنم شما روی صندلی من نشسته اید.‬	Saya pikir, Anda duduk di tempat saya.
‫کوپه خواب کجا است؟‬	Di mana gerbong tempat tidur?
‫ کوپه خواب در انتهای قطار است.‬	Gerbong tempat tidur ada di bagian belakang kereta.
‫و رستوران قطار کجاست؟ درابتدای قطار.‬	Dan di mana gerbong ruang makan? – Di depan.
‫می‌توانم پایین بخوابم؟‬	Apakah saya dapat tidur di bawah?
‫می‌توانم وسط بخوابم؟‬	Apakah saya dapat tidur di tengah?
‫می‌توانم بالا بخوابم؟‬	Apakah saya dapat tidur di atas?
‫کی به مرز می‌رسیم؟‬	Kapan kita melewati perbatasan?
‫سفر به برلین چقدر طول می‌کشد؟‬	Berapa lama perjalanan ke Berlin?
‫قطار تاخیر دارد؟‬	Apakah keretanya terlambat?
‫چیزی برای خواندن دارید؟‬	Apakah Anda punya sesuatu untuk dibaca?
‫اینجا می‌شود خوراکی یا نوشیدنی پیدا کرد؟‬	Apakah orang bisa mendapat makanan dan minuman di sini?
‫ممکن است مرا ساعت 7 بیدار کنید؟‬	Apakah Anda bisa membangunkan saya pukul 7 pagi?

‫تکامل زبان‬

‫این که چرا ما با یکدیگر صحبت می کنیم، روشن است.‬ ‫ما می خواهیم افکار خود را با همدیگر مبادله و یکدیگر را درک کنیم.‬ ‫از طرف دیگر، این که دقیقا زبان چگونه شکل گرفته است، کمتر روشن است.‬ ‫تئوری های مختلفی در این مورد وجود دارد.‬ ‫آنچه مسلم است این است که زبان یک پدیده بسیار قدیمی است.‬ ‫وجود برخی ویژگی های فیزیکی برای صحبت کردن لازم بود.‬ ‫این خصوصیات برای ایجاد صدا لازم بود.‬ ‫انسان های ماقبل نئاندرتال توانایی به کار بردن صدای خود را داشتند.‬ ‫یعنی، آنها تفاوت خود را با حیوانات تمیز می دادند.‬ ‫بعلاوه، داشتن یک صدای بلند، و محکم برای دفاع مهم بود.‬ ‫و فرد می تواند با آن دشمن را تهدید کند یا بترساند.‬ ‫در آن زمان، تازه ابزار ساخته شده بود، و آتش هم کشف شده بود.‬ ‫این دانش به نحوی می بایست به دیگران منتقل شود.‬ ‫گفتار نیز در شکار گروهی مهم بود.‬ ‫از 2 میلیون سال پیش به بعد تفاهم ساده ای میان مردم وجود داشت.‬ ‫اولین عناصر زبانی علامت و اشاره بود.‬ ‫اما مردم می خواستند در تاریکی هم با همدیگر ارتباط داشته باشند.‬ ‫از این مهم تر، آنها به صحبت کردن بدون نگاه کردن به یکدیگر نیز نیاز داشتند.‬ ‫بنابراین، صوت بوجود آمد، و جای اشاره را گرفت.‬ ‫زبان به معنای امروزی آن حداقل 50،000 سال قدمت دارد.‬ ‫هنگامی که انسان هوشمند آفریقا را ترک کرد، زبان خود را در سراسر جهان پخش کرد.‬ ‫زبان ها در مناطق مختلف از همدیگر جدا شدند.‬ ‫یعنی، خانواده های زبان های مختلف به وجود آمدند.‬ ‫امّا، این زبان ها فقط دارای اصول و مبانی سیستم های زبان بودند.‬ ‫اوّلین زبان ها به اندازه زبان های امروز پیچیده نبودند.‬ ‫سپس آنها از طریق دستور زبان، آواشناسی و معناشناسی تکامل یافتند.‬ ‫می توان گفت که زبان های مختلف، راه حل های مختلف دارند.‬ ‫اما مشکل همیشه همان است: چگونه می توانم آنچه را فکر می کنم نشان دهم؟‬