فارسی » اندونزیائی | ‫32 [سی و دو]‬ | ‫در رستوران 4‬

32 [tiga puluh dua] Di Restoran 4

‫یک پرس سیب زمینی سرخ کرده با کچاپ.‬	Seporsi kentang goreng dengan saus tomat.
‫و دو پرس سیب زمینی سرخ کرده با سس مایونز.‬	Dan dua porsi dengan mayones.
‫و سه پرس سوسیس سرخ کرده با خردل.‬	Dan tiga sosis panggang dengan mustar.
‫چه نوع سبزی دارید؟‬	Sayuran apa yang Anda punya?
‫لوبیا دارید؟‬	Anda punya kacang-kacangan?
‫گل کلم دارید؟‬	Anda punya kembang kol?
‫من دوست دارم ذرت بخورم.‬	Saya suka makan jagung.
‫من دوست دارم خیار بخورم.‬	Saya suka makan timun.
‫من دوست دارم گوجه فرنگی بخورم.‬	Saya suka makan tomat.
‫پیازچه دوست دارید؟‬	Apakah Anda juga suka makan bawang prei?
‫ترشی کلم دوست دارید؟‬	Apakah Anda juga suka makan asinan kubis?
‫عدس دوست دارید؟‬	Apakah Anda juga suka makan kacang lentil?
‫هویج دوست داری؟‬	Apakah kamu juga suka makan wortel?
‫بروکلی دوست داری؟‬	Apakah kamu juga suka makan brokoli?
‫فلفل هم دوست داری؟‬	Apakah kamu juga suka makan paprika?
‫من پیاز دوست ندارم.‬	Saya tidak suka bawang bombay.
‫من زیتون دوست ندارم.‬	Saya tidak suka buah zaitun.
‫من قارچ دوست ندارم.‬	Saya tidak suka jamur.

‫کودکان لب خوان هستند!‬

‫هنگامی که کودکان در حال یادگیری زبان هستند، آنها به دهان پدر و مادر خود توجه می کنند.‬ ‫روانشناسان رشد این موضوع را کشف کرده اند.‬ ‫کودکان تقریبا از شش ماهگی شروع به لب خوانی می کنند.‬ ‫آنها از این راه می آموزند که چگونه باید دهان خود را برای ایجاد صداها حرکت دهند.‬ ‫هنگامی که کودکان به یک سالگی رسیدند، می توانند چند کلمه را درک کنند.‬ ‫از این سن و سال آنها شروع به نگاه گردن در چشم مردم می کنند.‬ ‫با این کار آنها اطلاعات مهم بسیاری را دریافت می کنند.‬ ‫آنها با نگاه به چشم والدین خود، می توانند بگویند که آنها خوشحال یا ناراحت هستند.‬ ‫آنها به این طریق با جهان احساسات آشنا می شوند.‬ ‫وقتی کسی با آنها به زبان خارجی صحبت می کند جالب است.‬ ‫سپس نوزاد پی در پی شروع به لب خوانی می کند.‬ ‫به این ترتیب آنها یاد می گیرند که چگونه صداهای خارجی را نیز تولید کنند.‬ ‫بنابراین، هنگامی که شما با کودکان صحبت می کنید باید همیشه به آنها نگاه کنید.‬ ‫گذشته از آن، کودکان برای پیشرفت زبان خود نیاز به گفت و گو دارند.‬ ‫خصوصا، والدین اغلب حرف های کودکان را تکرار می کنند.‬ ‫و بدین ترتیب کودکان بازخور دریافت می کنند.‬ ‫این امر برای کودکان بسیار مهم است.‬ ‫بدین طریق آنها می دانند که درک می شوند.‬ ‫این تأیید به کودکان انگیزه می دهد.‬ ‫آنها همچنان از آموختن مکالمه لذّت می برند.‬ ‫بنابراین، پخش نوارهای صوتی برای کودکان کافی نیست.‬ ‫مطالعات نشان می دهد که کودکان واقعا قادر به لب خوانی هستند.‬ ‫در آزمایشات، به کودکان فیلم های صامت نشان داده شد.‬ ‫فیلم ها به هر دو زبان مادری و خارجی بودند.‬ ‫کودکان مدّت طولانی تری به فیلم هائی که به زبان خودشان بود نگاه می کردند.‬ ‫آنها به طور محسوسی در انجام این کار بیشتر دقّت می کردند.‬ ‫اما اوّلین کلماتی که کودکان در سراسر جهان ادا می کنند یکسان است.‬ ‫گفتن "مامان" و "بابا" - در تمام زبان ها آسان است!‬