Afrikaans » Noors - Nynorsk | 71 [een en sewentig] | iets wil

71 [syttiein] ville noko 2

Wat wil julle doen?	Kva vil de?
Wil julle sokker speel?	Vil de spele fotball?
Wil julle vriende besoek?	Vil de besøkje vener?
wil	ville
Ek wil nie laat kom nie.	Eg vil ikkje kome for seint.
Ek wil nie daarheen gaan nie.	Eg vil ikkje gå dit.
Ek wil huis toe gaan.	Eg vil gå heim.
Ek wil by die huis / tuis bly.	Eg vil bli heime.
Ek wil alleen wees.	Eg vil vere åleine.
Wil jy hier bly?	Vil du bli her?
Wil jy hier eet?	Vil du ete her?
Wil jy hier slaap?	Vil du sove her?
Wil u môre vertrek?	Vil du køyre i morgon?
Wil u tot môre bly?	Vil du bli til i morgon?
Wil u die rekening eers môre betaal?	Vil du betale rekninga i morgon?
Wil julle na die disko toe gaan?	Vil de på diskotek?
Wil julle na die bioskoop toe gaan?	Vil de på kino?
Wil julle na die koffiewinkel toe gaan?	Vil de på kafe?

Hoe die brein nuwe woorde leer

Wanneer ons nuwe woordeskat leer, stoor ons brein nuwe inhoud. Leer werk egter net deur voortdurende herhaling. Hoe goed ons brein woorde stoor, hang van verskeie faktore af. Die belangrikste is egter dat ons die woordeskat gereeld herhaal. Slegs woorde wat ons dikwels lees of skryf, word gestoor. ’n Mens kan sê die woorde word soos ’n foto bewaar. Dié beginsel van leer geld ook vir ape. Ape kon woorde leer “lees” as hulle dit gereeld genoeg sien. Hoewel hulle nie die woorde verstaan nie, herken hulle dit aan die vorm. Om ’n taal vlot te praat, het ons baie woorde nodig. Daarvoor moet die woorde goed georganiseer word. Want ons geheue werk soos ’n argief. Om ’n woord vinnig te kry, moet dit weet waar om te soek. Daarom is dit beter om woorde in ’n bepaalde verband te leer. Dan kan ons brein altyd die regte “lêer” oopmaak. Maar selfs wat ons goed geleer het, kan vergeet word. Dan skuif die kennis van die aktiewe na die passiewe geheue oor. Wanneer ons vergeet, bevry ons onsself van kennis wat ons nie nodig het nie. So maak ons brein plek vir nuwe en belangriker dinge. Daarom is dit belangrik om ons kennis gereeld te aktiveer. Maar wat in die passiewe geheue is, is nie vir altyd verlore nie. Wanneer ons ’n vergete woord sien, onthou ons dit weer. Wat ons voorheen geleer het, leer ons die tweede keer vinniger. Wie sy woordeskat wil uitbrei, moet ook sy stokperdjies uitbrei. Want ons het almal bepaalde belangstellings. Daarom bly ons gewoonlik met dieselfde dinge besig. Maar ’n taal bestaan uit verskillende semantiese velde. Iemand wat in politiek belangstel, moet ook soms die sportblaaie lees!