Afrikaans » Tsjeggies | 53 [drie en vyftig] | Winkels

53 [padesát tři] Obchody

Ons soek ’n sportwinkel.	Hledáme obchod se sportovními potřebami.
Ons soek ’n slaghuis.	Hledáme masnu / řeznictví.
Ons soek ’n apteek.	Hledáme lékárnu.
Ons wil mos ’n sokkerbal koop.	Chceme totiž koupit fotbalový míč.
Ons wil mos salami koop.	Chceme totiž koupit salám.
Ons wil mos medisyne koop.	Chceme totiž koupit léky.
Ons soek ’n sportwinkel om ’n sokkerbal te koop.	Hledáme obchod se sportovními potřebami, protože chceme koupit fotbalový míč.
Ons soek ’n slaghuis om salami te koop.	Hledáme řeznictví, protože chceme koupit salám.
Ons soek ’n apteek om medisyne te koop.	Hledáme lékárnu, protože chceme koupit léky.
Ons soek ’n juwelier.	Hledám klenotnictví.
Ons soek ’n fotowinkel.	Hledám foto-potřeby.
Ons soek ’n koekwinkel.	Hledám cukrárnu.
Ek is mos van plan om ’n ring te koop.	Chci totiž koupit prsten.
Ek is mos van plan om ’n rol film te koop.	Chci totiž koupit film.
Ek is mos van plan om ’n koek te koop.	Chci totiž koupit dort.
Ek soek ’n juwelier om ’n ring te koop.	Hledám klenotnictví, protože chci koupit prsten.
Ek soek ’n fotowinkel om ’n rol film te koop.	Hledám foto-potřeby, protože chci koupit film.
Ek soek ’n koekwinkel om ’n koek te koop.	Hledám cukrárnu, protože chci koupit dort.

Herinnering het taal nodig

Die meeste mense onthou hul eerste skooldag. Maar hulle onthou nie meer wat vooraf gebeur het nie. Ons kan byna niks van ons eerste lewensjare onthou nie. Maar hoekom is dit so? Hoekom kan ons nie onthou wat ons as babas beleef het nie? Die rede is in ons ontwikkeling. Taal en herinnering ontwikkel omtrent tegelyk. En om iets te kan onthou, het ’n mens taal nodig. Dit beteken hy moet woorde hê vir wat hy beleef. Wetenskaplikes het verskeie toets op kinders gedoen. So het hulle ’n interessante ontdekking gemaak. Sodra kinders leer praat, vergeet hulle alles wat vooraf gebeur het. Die begin van taal is dus ook die begin van herinneringe. Kinders leer besonder baie in die eerste drie jaar van hul lewe. Hulle beleef elke dag nuwe dinge. Op dié ouderdom het hulle ook baie belangrike ervarings. Dit gaan nietemin alles verlore. Sielkundiges noem dié verskynsel kindergeheueverlies. Net dinge wat die kinders kan noem, bly oor. Die outobiografiese geheue behou persoonlike ervarings. Dit werk soos ’n dagboek. Alles wat in ons lewe belangrik is, word daarin bewaar. So vorm die outobiografiese geheue ons identiteit. Sy ontwikkeling hang egter daarvan af dat ’n moedertaal geleer word. Ons kan ook net deur taal ons herinneringe aktiveer. Die dinge wat ons as babas geleer het, is natuurlik nie regtig weg nie. Hulle word iewers in ons brein bewaar. Maar ons kan hulle nie meer oproep nie – tog jammer, of hoe?