polski » portugalski PT | 44 [czterdzieści cztery] | Wieczorne wyjście

44 [quarenta e quatro] Sair à noite

Czy tu jest dyskoteka?	Há aqui uma discoteca?
Czy tu jest klub nocny?	Há aqui um clube nocturno?
Czy tu jest jakaś knajpka?	Há aqui um bar?
Co grają dzisiaj wieczorem w teatrze?	O que há hoje à noite no teatro?
Co grają dzisiaj wieczorem w kinie?	O que há hoje à noite no cinema?
Co grają dzisiaj wieczorem w telewizji?	O que há hoje à noite na televisão?
Czy są jeszcze bilety do teatru?	Ainda há bilhetes para o teatro?
Czy są jeszcze bilety do kina?	Ainda há bilhetes para o cinema?
Czy są jeszcze bilety na mecz piłki nożnej?	Ainda há bilhetes para o jogo de futebol?
Chciałbym / Chciałabym siedzieć zupełnie z tyłu.	Eu queria sentar-me atrás.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć gdzieś po środku.	Eu queria sentar-me num lugar no meio.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć na samym przodzie.	Eu queria sentar-me à frente.
Czy może mi pan / pani coś polecić?	Pode recomendar-me alguma coisa?
Kiedy zaczyna się seans?	Quando é que começa o espetáculo?
Czy może mi pan / pani załatwić bilet?	Pode arranjar-me um bilhete?
Czy w pobliżu jest pole golfowe?	Há aqui perto um campo de golfe?
Czy w pobliżu jest kort tenisowy?	Há aqui perto um campo de tênis?
Czy w pobliżu jest kryty basen?	Há aqui perto uma piscina coberta?

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!