polski » włoski | 18 [osiemnaście] | Sprzątanie domu

18 [diciotto] Pulizie di casa

Dzisiaj jest sobota.	Oggi è sabato.
Dzisiaj mamy czas.	Oggi abbiamo tempo.
Dzisiaj sprzątamy mieszkanie.	Oggi puliamo l’appartamento.
(Ja) Sprzątam łazienkę.	Io pulisco il bagno.
Mój mąż myje samochód.	Mio marito pulisce la macchina / l’auto.
Dzieci czyszczą rowery.	I bambini puliscono le biciclette.
Babcia podlewa kwiaty.	La nonna annaffia i fiori.
Dzieci sprzątają pokój dziecięcy.	I bambini mettono in ordine la loro stanza.
Mój mąż robi porządek na swoim biurku.	Mio marito mette in ordine la sua scrivania.
(Ja) Wkładam pranie do pralki.	Metto la biancheria nella lavatrice.
(Ja) Wieszam pranie.	Stendo il bucato.
(Ja) Prasuję pranie.	Stiro la biancheria.
Okna są brudne.	Le finestre sono sporche.
Podłoga jest brudna.	Il pavimento è sporco.
Naczynia są brudne.	Le stoviglie sono sporche.
Kto umyje okna?	Chi pulisce le finestre?
Kto odkurzy?	Chi spolvera? / Chi passa l’aspirapolvere?
Kto pozmywa naczynia?	Chi lava i piatti?

Język matczyny? Język ojczysty!

Od kogo uczyłeś się jako dziecko swojego języka? Na pewno odpowiesz: od mamy! Tak myśli większość ludzi na świecie. Pojęcie języka matczynego istnieje prawie we wszystkich krajach. Znają je zarówno Anglicy, jak i Chińczycy. Może dlatego, że matki spędzają więcej czasu z dziećmi. Nowe badania dochodzą jednak do innych wniosków. Pokazują, że nasz język to język naszych ojców. Naukowcy badali genom i języki narodów mieszanych. W tych krajach rodzice pochodzili z różnych kultur. Narody te powstały przed tysiącami lat. Przyczyną tego były duże ruchy migracyjne. Zespół cech dziedzicznych tych narodów został poddany analizie genetycznej. Następnie został porównany z językiem narodu. Większość narodów mówi językiem swoich męskich przodków. Oznacza to, że językiem kraju jest ten, który należy do chromosomu Y. Mężczyźni zabrali zatem swój język do obcych krajów. A tam kobiety przejęły nowy język mężczyzn. Ale również dzisiaj ojcowie mają jeszcze duży wpływ na nasz język. Małe dzieci przy uczeniu zorientowane są bowiem na język swoich ojców. Ojcowie rozmawiają o wiele mniej ze swoimi dziećmi. Męska składnia jest też prostsza od żeńskiej. Przez to język ojców jest bardziej odpowiedni dla dziecka. Nie przeciąża ich i jest łatwiejszy do nauki. Dlatego w mówieniu dzieci chętniej naśladują ojców niż mamy. Później jednak język dziecka kształtuje słownictwo matki. W ten sposób na nasz język ma wpływ zarówno mama, jak i tata. Musiałby się więc nazywać językiem rodzicielskim!