polski » czeski | 53 [pięćdziesiąt trzy] | Sklepy

53 [padesát tři] Obchody

Szukamy sklepu sportowego.	Hledáme obchod se sportovními potřebami.
Szukamy sklepu mięsnego.	Hledáme masnu / řeznictví.
Szukamy apteki.	Hledáme lékárnu.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić piłkę nożną.	Chceme totiž koupit fotbalový míč.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić salami.	Chceme totiž koupit salám.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić lekarstwa.	Chceme totiž koupit léky.
Szukamy sklepu sportowego, by kupić piłkę nożną.	Hledáme obchod se sportovními potřebami, protože chceme koupit fotbalový míč.
Szukamy sklepu mięsnego, by kupić salami.	Hledáme řeznictví, protože chceme koupit salám.
Szukamy apteki, by kupić lekarstwa.	Hledáme lékárnu, protože chceme koupit léky.
Szukam jubilera.	Hledám klenotnictví.
Szukam sklepu fotograficznego.	Hledám foto-potřeby.
Szukam cukierni.	Hledám cukrárnu.
Mam zamiar kupić pierścionek.	Chci totiž koupit prsten.
Mam zamiar kupić film.	Chci totiž koupit film.
Mam zamiar kupić tort.	Chci totiž koupit dort.
Szukam jubilera, by kupić pierścionek.	Hledám klenotnictví, protože chci koupit prsten.
Szukam sklepu fotograficznego, by kupić film.	Hledám foto-potřeby, protože chci koupit film.
Szukam cukierni, by kupić tort.	Hledám cukrárnu, protože chci koupit dort.

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?