nynorsk » litauisk | 79 [syttini] | Adjektiv 2

79 [septyniasdešimt devyni] Būdvardžiai 2

Eg har ein blå kjole på meg.	(Aš) vilkiu mėlyną suknelę.
Eg har ein raud kjole på meg.	(Aš) vilkiu raudoną suknelę.
Eg har ein grøn kjole på meg.	(Aš) vilkiu žalią suknelę.
Eg kjøper ei svart veske.	(Aš) perku juodą rankinę.
Eg kjøper ei brun veske.	(Aš) perku rudą rankinę.
Eg kjøper ei kvit veske.	(Aš) perku baltą rankinę.
Eg treng ein ny bil.	Man reikia naujo automobilio.
Eg treng ein rask bil.	Man reikia greito automobilio.
Eg treng ein komfortabel bil.	Man reikia patogaus automobilio.
Der oppe bur det ei gamal dame.	Ten viršuje gyvena sena moteris.
Der oppe bur det ei tjukk dame.	Ten viršuje gyvena stora moteris.
Der nede bur det ei nysgjerrig dame.	Ten apačioje gyvena smalsi moteris.
Gjestane våre var hyggelege folk.	Mūsų svečiai buvo malonūs žmonės.
Gjestane våre var høflege folk.	Mūsų svečiai buvo mandagūs žmonės.
Gjestane våre var interessante folk.	Mūsų svečiai buvo įdomūs žmonės.
Eg har snille born.	Aš turiu mielus vaikus.
Men naboane har frekke born.	Bet kaimynai turi įžūlius vaikus.
Er borna dine lydige?	Ar jūsų vaikai šaunūs?

Korleis born lærer å snakke rett

Så snart eit menneske er fødd, kommuniserer det med andre. Babyar skrik når dei vil noko. Når dei er eit par månader gamle, kan dei allereie seie nokre enkle ord. Når dei er to år gamle, kan dei seie setningar på om lag tre ord. Du kan ikkje påverke når born byrjar å snakke. Men du kan påverke kor godt dei lærer morsmålet sitt! For å få til det, er det nokre ting du må passe på. Det viktigaste er at barnet som skal lære, alltid er motivert. Barnet må forstå at det oppnår noko når det snakkar. For speborn er eit smil ei positiv tilbakemelding. Større born søkjer dialog med omverda si. Dei rettar seg inn mot korleis menneske rundt dei snakkar. Difor er språkkunna til foreldra og andre oppdragarar viktig. Og born må lære at språket er verdifullt! Difor bør dei alltid ha det moro. Høgtlesing viser borna kor spennande språk kan vere. Foreldre bør gjere det så mykje som mogleg med barnet sitt. Når eit barn opplever mykje, vil det snakke om det. Born som veks opp tospråklege, treng faste reglar. Dei må vite kva språk som kan brukast med kven. Slik kan dei lære å skilje mellom språka. Når borna byrjar på skule, endrar språket deira seg. Dei lærer eit nytt omgangsspråk. Då er det viktig at foreldra passar på korleis barnet deira snakkar. Studiar viser at det fyrste språket pregar hjernen for alltid. Det vi lærer som born, er med oss resten av livet. Den som lærer morsmålet sitt godt, har nytte av det seinare. Han lærer nye ting snøggare og betre - ikkje berre framandspråk...