беларуская » інданезійская | 59 [пяцьдзесят дзевяць] | У паштовым аддзяленні

59 [lima puluh sembilan] Di kantor pos

Дзе знаходзіцца бліжэйшае аддзяленне пошты?	Di mana kantor pos terdekat?
Ці далёка да бліжэйшага аддзялення пошты?	Apakah jaraknya jauh sampai ke kantor pos berikutnya?
Дзе знаходзіцца бліжэйшая паштовая скрыня?	Di mana kotak surat berikutnya?
Мне патрэбныя некалькі паштовых марак.	Saya membutuhkan beberapa perangko.
Для паштоўкі і ліста.	Untuk sebuah kartu pos dan sebuah surat.
Колькі каштуе перасылка ў Амерыку?	Berapa biaya perangko untuk ke Amerika?
Колькі важыць пасылка?	Seberapa berat paketnya?
Ці магу я адправіць яе авіяпоштай?	Apakah saya bisa mengirimnya dengan pos udara?
Як доўга яна будзе ісці?	Berapa lama sampainya paket itu?
Дзе я магу патэлефанаваць?	Di mana saya bisa menelepon?
Дзе знаходзіцца бліжэйшая тэлефонная будка?	Di mana telepon umum terdekat?
У Вас ёсць тэлефонныя карткі?	Apakah Anda memiliki kartu telepon?
У Вас ёсць тэлефонны даведнік?	Apakah Anda memiliki buku telepon?
Ці ведаеце Вы код Аўстрыі?	Tahukah Anda kode nomor telepon negara Austria?
Хвілінку, я пагляджу.	Sebentar, saya lihat dulu.
Лінія ўвесь час занятая.	Salurannya selalu sibuk.
Які нумар Вы набралі?	Nomor berapa yang Anda tekan?
Трэба спачатку набраць нуль!	Anda harus menekan angka nol terlebih dahulu!

Родная мова заўсёды застаецца самай важнай

Нашая родная мова - гэта самая першая мова, якую мы вывучаем. Гэта адбываецца аўтаматычна, г.зн. мы гэтага не заўважваем. Большасць людзей маюць толькі адну родную мову. Усе іншыя мовы вывучаюцца імі, як замежныя. Канешне, ёсць і такія людзі, якія растуць з некалькімі мовамі. Але яны размаўляюць на гэтых мовах неаднолькава добра. Часта мовы яшчэ і ўжываюцца па-рознаму. Напрыклад, на адной мове размаўляюць на працы. А на другой - дома. Наколькі добра мы размаўляем на пэўнай мове, залежыць ад раду фактараў. Калі мы вывучаем яе, будучы маленькімі дзецьмі, мы часцей за ўсё ведаем яевельмі добра. Наш моўны цэнтр працуе эфектыўней за ўсё ў дзяцінстве. Важна таксама і тое, як часта мы размаўляем на мове. Чым часцей мы яе выкарыстоўваем, тым лепш мы на ёй размаўляем. Але даследчыкі лічаць, што нельга ведаць дзве мовы аднолькава добра. Адна мова заўжды з'яўляецца больш важнай. Здаецца, што і эксперыменты сцвярждаюць гэтую гіпотэзу. У адным з іх даследавалі розных людзей. Частка даследуемых вельмі добра размаўляла на дзвюх мовах. Кітайская з'яўлялася ў іх роднай, а англійская - другой мовай. Іншая частка размаўляла толькі на англійскай мове, якая была для іх роднай. Даследуемыя павінны былі выконваць простыя заданні на англійскай мове. Пры гэтым вымяралася актыўнасць іх мозгу. І ў мозгу даследуемых выявіліся адрозненні! У шматмоўных даследуемых адзін участак мозгу быў асабліва актыўным. У аднамоўных, насупраць, не было выяўлена актыўнасці ў гэтым участку. Абедзве групы выконвалі заданні аднолькава хутка і добра. Тым не менш, кітайцы яшчэ і перакладалі ўсё на сваю родную мову...