Afrikaans » Duits | 68 [agt en sestig] | groot – klein

68 [achtundsechzig] groß – klein

groot en klein	groß und klein
Die olifant is groot.	Der Elefant ist groß.
Die muis is klein.	Die Maus ist klein.
donker en helder	dunkel und hell
Die nag is donker.	Die Nacht ist dunkel.
Die dag is helder.	Der Tag ist hell.
oud en jonk	alt und jung
Ons oupa is baie oud.	Unser Großvater ist sehr alt.
70 jaar gelede was hy nog jonk.	Vor 70 Jahren war er noch jung.
mooi en lelik	schön und hässlich
Die vlinder is mooi.	Der Schmetterling ist schön.
Die spinnekop is lelik.	Die Spinne ist hässlich.
Dik / vet en dun	dick und dünn
’n Vrou van 100kg is dik / vet.	Eine Frau mit 100 Kilo ist dick.
’n Man van 50kg is dun.	Ein Mann mit 50 Kilo ist dünn.
duur en goedkoop	teuer und billig
Die motor is duur.	Das Auto ist teuer.
Die koerant is goedkoop.	Die Zeitung ist billig.

Twee tale = twee spraaksentrums!

Dis nie vir ons brein om ’t ewe wanneer ons ’n taal leer nie. Omdat dit verskillende stoorplekke vir verskillende tale het. Die tale wat ons leer, word nie almal saam gestoor nie. Tale wat ons as volwassenes leer, het hul eie stoorplek. Dit beteken die brein verwerk die nuwe reëls op ’n ander plek. Hulle word nie saam met die moedertaal gestoor nie. Mense wat aan die ander kant tweetalig grootword, gebruik net een deel van die brein. Talle studies het dié gevolgtrekking gemaak. Neurowetenskaplikes het verskeie proefkonyne ondersoek. Die proefkonyne het twee tale vlot gepraat. Een deel van die toetsgroep het egter met albei tale grootgeword. Die ander deel het die tweede taal later in hul lewe geleer. Navorsers kon die breinaktiwiteit tydens die taaltoetse meet. So kon hulle sien watter dele van die brein tydens die toetse gewerk het. En hulle het gesien dat “laat” leerders twee spraaksentrums het! Navorsers het reeds lank vermoed dis so. Mense met breinbeserings het verskillende simptome. So kan breinskade tot spraakprobleme lei. Mense wat aangetas is, kan nie woorde so goed uitspreek of verstaan nie. Maar tweetalige slagoffers het soms ongewone simptome. Hul spraakprobleme affekteer nie albei tale nie. As slegs een deel van die brein beseer is, kan die ander een nog werk. Dan praat die pasiënte een taal beter as die ander. Die twee tale word ook teen ’n verskillende pas weer geleer. Dit bewys dat albei tale nie op dieselfde plek gestoor word nie. Omdat hulle nie tegelyk geleer is nie, vorm hulle twee sentrums. Dis nog onbekend hoe die brein verskeie tale beheer. Maar nuwe bevindings kan tot nuwe leerstrategieë leer.