Türkçe » İtalyanca | 65 [altmış beş] | Olumsuz yanıt 2

65 [sessantacinque] Negazione 2

Yüzük pahalı mı?	È caro l’anello?
Hayır, sadece 100 Avro.	No, costa solo cento Euro.
Ama bende sadece elli var.	Ma io ne ho solo cinquanta.
Hazır mısın?	Sei pronto?
Hayır, henüz değil.	No, non ancora.
Ama hemen hazır olurum.	Sono pronto fra un momento.
Daha çorba istermisin?	Vorresti ancora della minestra?
Hayır, istemem.	No, non ne voglio più.
Ama bir dondurma daha isterim.	Ma ancora un gelato.
Uzun zamandır mı burada oturuyorsun?	Abiti qui da tanto tempo?
Hayır, bir aydır.	No, solo da un mese.
Ama şimdiden birçok insan tanıyorum.	Ma conosco già molta gente.
Yarın eve gidecek misin?	Vai a casa domani?
Hayır, ancak hafta sonunda.	No, solo per il fine settimana.
Ama daha Pazar günü döneceğim.	Ma io ritorno già domenica.
Kızın yetişkin mi?	Tua figlia è già adulta?
Hayır, daha on yedisinde.	No, ha appena diciassette anni.
Ama şimdiden erkek arkadaşı var.	Ma lei ha già un amico.

Genetik mutasyon konuşmayı mümkün kılar

Dünyada tüm canlı varlıklar arasında sadece insan konuşabilmektedir. Bu da hayvan ve bitkilerden farklı olduklarını gösterir. Elbette hayvanlar ve bitkiler de kendi aralarında iletişim kurmaktadırlar. Ama karmaşık bir hece diline sahip değillerdir. Peki, insan neden konuşabiliyor? Konuşabilmek için belirli organik özelliklere ihtiyaç duyulur. Bu tür özellikler sadece insanlarda vardır. Ama bu özelliği geliştirmiş olması açık ve net ortada değildir. Evrim tarihinde hiçbir şey nedensiz gerçekleşmemiştir. İnsanlar herhangi bir zaman sonra konuşmaya başlamışlardır. Bunun tam olarak ne zaman olduğu daha bilinmemektedir. Öyle bir şey olmuş olmalı ki, insanlığa dili vermiş olmalı. Araştırmacıların tahmini buna bir genetik mutasyon sebep olmasıdır. Antropologlar değişik canlı varlıkların genomlarını incelediler. Burada belirli bir genin dili etkilediği bilinmektedir. Bu genin zarar görmüş olan insanlarda, dil ile sorunlar görülmektedir. Bu insanlar kendilerini iyi ifade edememekle birlikte kelimeleri de daha zor anlarlar. Tam bu gen insanlarda, maymunlarda ve farelerde araştırıldı. İnsanlarda ve şempanzelerde benzerlikler görülmüştür. Sadece iki ufak farklılık kendini belli etmiştir. Bu farklılıklar da ama kendilerini beyinlerinde göstermektedirler. Başka genlerle birlikte belirli beyin aktivitelerini etkilemektedirler. Bundan dolayı insanlar konuşabilmektedir, ama maymunlar konuşamamaktadırlar. İnsan dilinin bulmacası bunun sayesinde yine de çözülmüş değildir. Çünkü sadece bir gen mutasyonu konuşabilmek için yeterli değildir. Araştırmacılar böylece insanın gen şeklini farelere aşıladılar. Bundan dolayı konuşamıyorlardı… Çıkardıkları seslerin ama tonu farklıydı!