polski » słowacki | 53 [pięćdziesiąt trzy] | Sklepy

53 [päťdesiattri] Obchody

Szukamy sklepu sportowego.	Hľadáme obchod so športovými potrebami.
Szukamy sklepu mięsnego.	Hľadáme mäsiarstvo.
Szukamy apteki.	Hľadáme lekáreň.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić piłkę nożną.	Chceli by sme totiž kúpiť futbalovú loptu.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić salami.	Chceli by sme totiž kúpiť salámu.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić lekarstwa.	Chceli by sme totiž kúpiť lieky.
Szukamy sklepu sportowego, by kupić piłkę nożną.	Hľadáme obchod so športovými potrebami, aby sme kúpili futbalovú loptu.
Szukamy sklepu mięsnego, by kupić salami.	Hľadáme mäsiarstvo, aby sme kúpili salámu.
Szukamy apteki, by kupić lekarstwa.	Hľadáme lekáreň, aby sme kúpili lieky.
Szukam jubilera.	Hľadám klenotníctvo.
Szukam sklepu fotograficznego.	Hľadám foto predajňu.
Szukam cukierni.	Hľadám cukráreň.
Mam zamiar kupić pierścionek.	Chcem totiž kúpiť prsteň.
Mam zamiar kupić film.	Chcem totiž kúpiť film.
Mam zamiar kupić tort.	Chcem totiž kúpiť tortu.
Szukam jubilera, by kupić pierścionek.	Hľadám klenotníka, aby som kúpil prsteň.
Szukam sklepu fotograficznego, by kupić film.	Hľadám foto predajňu, aby som kúpil film.
Szukam cukierni, by kupić tort.	Hľadám cukráreň, aby som kúpil tortu.

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?