polski » hiszpański | 65 [sześćdziesiąt pięć] | Przeczenie 2

65 [sesenta y cinco] Negación 2

Czy ten pierścionek jest drogi?	¿Es caro el anillo?
Nie, kosztuje tylko sto euro.	No, sólo cuesta cien euros.
Ale ja mam tylko pięćdziesiąt.	Pero yo sólo tengo cincuenta.
Jesteś już gotowy / gotowa?	¿Has terminado ya?
Nie, jeszcze nie.	No, aún no.
Ale zaraz będę gotowy / gotowa.	Pero termino enseguida.
Chciałbyś / Chciałabyś jeszcze zupę?	¿Quieres más sopa?
Nie, więcej już nie chcę.	No, no quiero más.
Ale chcę jeszcze loda.	Pero un helado sí.
Długo już tu mieszkasz?	¿Hace mucho tiempo que vives aquí?
Nie, dopiero miesiąc.	No, sólo un mes.
Ale znam już wielu ludzi.	Pero ya conozco a mucha gente.
Jedziesz jutro do domu?	¿Te vas a casa mañana?
Nie, dopiero w weekend.	No, me voy el fin de semana.
Ale wracam już w niedzielę.	Pero el domingo ya vuelvo.
Czy twoja córka jest już dorosła?	¿Tu hija ya es mayor de edad?
Nie, ona ma dopiero siedemnaście lat.	No, sólo tiene diecisiete años.
Ale ma już chłopaka.	Pero ya tiene novio.

Genetyczna mutacja umożliwia mówienie

Ze wszystkich istot żyjących na świecie mówić może tylko człowiek. To różni go od zwierząt i roślin. Oczywiście również zwierzęta i rośliny komunikują się wzajemnie. Nie władają jednak złożonym językiem sylab. Dlaczego zatem człowiek może mówić? Do mówienia potrzebne są określone cechy organiczne. Te fizyczne właściwości znajdują się tylko u ludzi. Nie jest jednak oczywiste, że on je rozwinął. W ewolucji nic nie zdarza się bez powodu. Kiedyś człowiek zaczął mówić. Kiedy to było dokładnie, jeszcze nie wiadomo. Musiało się jednak coś zdarzyć, co dało człowiekowi mowę. Naukowcy twierdzą, że odpowiedzialna za to jest genetyczna mutacja. Antropolodzy porównali materiał genetyczny różnych istot żyjących. Wiadomo, że określony gen wpływa na język. Ludzie, u których jest on uszkodzony, mają problemy z mówieniem. Nie potrafią się dobrze wyrazić i gorzej rozumieją słowa. Gen ten badano u ludzi, małp i mysz. U ludzi i szympansów są one bardzo podobne. Można rozpoznać tylko dwie małe różnice. Różnice te są jednak dostrzegalne w mózgu. Wraz z innymi genami wpływają na określone aktywności mózgu. Dzięki temu człowiek potrafi mówić, małpa nie. Jednak zagadka ludzkiego języka jest przez to jeszcze nie rozwiązana. Sama mutacja genu nie wystarcza bowiem, by móc mówić. Naukowcy wszczepili ludzką odmianę genu myszom. A te nie potrafiły mówić… Ich pisk miał jednak inny dźwięk!