polski » esperanto | 60 [sześćdziesiąt] | W banku

60 [sesdek] En la banko

Chciałbym / Chciałabym otworzyć konto.	Mi ŝatus malfermi konton.
Tu jest mój paszport.	Jen mia pasporto.
A oto mój adres.	Kaj jen mia adreso.
Chciałbym / Chciałabym wpłacić pieniądze na swoje konto.	Mi ŝatus deponi monon sur mian konton.
Chciałbym / Chciałabym pobrać pieniądze ze swojego konta.	Mi ŝatus maldeponi monon el mia konto.
Chciałbym / Chciałabym odebrać wyciągi z konta.	Mi ŝatus ricevi mian konteltiron.
Chciałbym / Chciałabym zrealizować czek podróżny.	Mi ŝatus enkasigi vojaĝistan ĉekon.
Jak wysokie są opłaty?	Kiom altas la makleraĵo?
Gdzie muszę podpisać?	Kie mi subskribu?
Czekam na przekaz z Niemiec.	Mi atendas ĝiron el Germanujo.
Tu jest mój numer konta.	Jen mia kontonumero.
Czy pieniądze doszły?	Ĉu la mono alvenis?
Chciałbym / Chciałabym wymienić te pieniądze.	Mi ŝatus ŝanĝi tiun sumon.
Potrzebne mi są dolary amerykańskie.	Mi bezonas usonajn dolarojn.
Proszę dać mi drobne banknoty.	Bonvolu doni al mi etvalorajn biletojn.
Czy jest tu bankomat?	Ĉu estas bankaŭtomato ĉi-tie?
Ile pieniędzy mogę pobrać?	Kiom da mono eblas eltiri?
Z których kart kredytowych mogę korzystać?	Kiuj kreditkartoj uzeblas?

Kto chce mówić, musi pisać!

Nauka języka obcego nie jest zawsze łatwa. Szczególnie mówienie uczniowie uważają początkowo często za trudne. Wielu nie może się odważyć mówić zdań w nowym języku. Za bardzo się obawiają zrobienia błędu. Dla tych uczniów pisanie mogłoby być rozwiązaniem. Ponieważ kto chce dobrze nauczyć się mówić, powinien możliwie dużo pisać! Pisanie pomaga nam przyzwyczaić się do nowego języka. Jest to spowodowane kilkoma powodami. Pisanie funkcjonuje inaczej niż mówienie. Jest to proces o wiele bardziej skomplikowany. Przy pisaniu zastanawiamy się dłużej, jakie słowa wybrać. Przez to nasz mózg pracuje intensywniej z nowym językiem. Przy pisaniu jesteśmy też o wiele bardziej odprężeni. Nie ma tu nikogo, kto czeka na odpowiedź. W ten sposób powoli odrzucamy strach przed językiem obcym. Poza tym pisanie pobudza kreatywność. Czujemy się swobodnie, bawiąc się nowym językiem. Pisanie daje nam też więcej czasu niż mówienie. A to działa korzystnie na pamięć! Największą zaletą pisania jest jednak zdystansowana forma. Oznacza to, że możemy przyjrzeć się dokładnie efektowi. Widzimy wszystko przejrzyście. Dzięki temu sami możemy poprawić błędy i uczyć się przy tym. Co się pisze w nowym języku, jest z reguły nieważne. Ważne jest, by formułować pisemne zdania regularnie. Kto chce to poćwiczyć, może sobie znaleźć korespondencyjnych przyjaciół z zagranicy. Póżniej kiedyś można się z nimi spotkać osobiście. Zobaczycie sami: mówienie będzie teraz o wiele prostsze!