polski » niemiecki | 53 [pięćdziesiąt trzy] | Sklepy

53 [dreiundfünfzig] Geschäfte

Szukamy sklepu sportowego.	Wir suchen ein Sportgeschäft.
Szukamy sklepu mięsnego.	Wir suchen eine Fleischerei.
Szukamy apteki.	Wir suchen eine Apotheke.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić piłkę nożną.	Wir möchten nämlich einen Fußball kaufen.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić salami.	Wir möchten nämlich Salami kaufen.
Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić lekarstwa.	Wir möchten nämlich Medikamente kaufen.
Szukamy sklepu sportowego, by kupić piłkę nożną.	Wir suchen ein Sportgeschäft, um einen Fußball zu kaufen.
Szukamy sklepu mięsnego, by kupić salami.	Wir suchen eine Fleischerei, um Salami zu kaufen.
Szukamy apteki, by kupić lekarstwa.	Wir suchen eine Apotheke, um Medikamente zu kaufen.
Szukam jubilera.	Ich suche einen Juwelier.
Szukam sklepu fotograficznego.	Ich suche ein Fotogeschäft.
Szukam cukierni.	Ich suche eine Konditorei.
Mam zamiar kupić pierścionek.	Ich habe nämlich vor, einen Ring zu kaufen.
Mam zamiar kupić film.	Ich habe nämlich vor, einen Film zu kaufen.
Mam zamiar kupić tort.	Ich habe nämlich vor, eine Torte zu kaufen.
Szukam jubilera, by kupić pierścionek.	Ich suche einen Juwelier, um einen Ring zu kaufen.
Szukam sklepu fotograficznego, by kupić film.	Ich suche ein Fotogeschäft, um einen Film zu kaufen.
Szukam cukierni, by kupić tort.	Ich suche eine Konditorei, um eine Torte zu kaufen.

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?