nynorsk » slovakisk | 77 [syttisju] | grunngje noko 3

77 [sedemdesiatsedem] niečo zdôvodniť 3

Kvifor et du ikkje kaka?	Prečo nejete tortu?
Eg må slanke meg.	Musím schudnúť.
Eg et ikkje fordi eg må slanke meg.	Nejem ju, pretože musím schudnúť.
Kvifor drikk du ikkje øl?	Prečo nepijete pivo?
Eg må køyre.	Musím ešte šoférovať.
Eg drikk ikkje fordi eg må køyre.	Nepijem ho, pretože musím ešte šoférovať.
Kvifor drikk du ikkje kaffien?	Prečo nepiješ kávu?
Han er kald.	Je studená.
Eg drikk han ikkje fordi han er kald.	Nepijem ju, pretože je studená.
Kvifor drikk du ikkje teen?	Prečo nepiješ ten čaj?
Eg har ikkje sukker.	Nemám cukor.
Eg drikk han ikkje fordi eg ikkje har sukker.	Nepijem ho, pretože nemám cukor.
Kvifor et du ikkje suppa?	Prečo nejete tú polievku?
Eg har ikkje bestilt ho.	Neobjednal som ju.
Eg et ho ikkje fordi eg ikkje har bestilt ho.	Nejem ju, pretože som ju neobjednal.
Kvifor et du ikkje kjøtet?	Prečo nejete to mäso?
Eg er vegetarianar.	Som vegetarián.
Eg et det ikkje fordi eg er vegetarianar.	Nejem ho, pretože som vegetarián.

Eitt språk, mange variantar

Sjølv om vi berre snakkar eitt språk, snakkar vi mange språk. Fordi ingen språk er lukka system. I kvart språk finn vi mange ulike dimensjonar. Språket er eit levande system. Språkbrukarane tilpassar seg alltid samtalepartnaren sin. Difor varierer menneske det språket dei snakkar. Desse variantane viser seg i ulike former. Til dømes har kvart språk ei historie. Ho har forandra seg, og vil halde fram med å forandre seg. Det skjønar du på at gamle menneske snakkar annleis enn unge. Og i dei fleste språk finst det ulike dialektar. Mange dialektbrukarar kan tilpasse seg omgjevnadene sine. I visse situasjonar brukar dei standardspråket. Ulike sosiale grupper har ulike språk. Ungdomsspråket eller jegerspråket er døme på det. Dei fleste menneske snakkar annleis på jobb enn dei gjer heime. Mange brukar ein fagsjargong på jobben. Det er òg skilnader på munnleg og skriftleg språk. Talespråket er vanlegvis mykje enklare enn skriftspråket. Denne skilnaden kan vere ganske stor. Det er tilfellet når skriftspråka ikkje endrar seg på lang tid. Då må brukarane fyrst lære å bruke språket skriftleg. Ofte er språket til menn og kvinner ulikt. I vestlege samfunn er ikkje skilnaden så stor. Men det finst land der kvinner pratar heilt annleis enn menn. I fleire kulturar har òg høflegheit eigne språklege former. Å snakke er dermed slett ikkje så lett! Vi må vere merksame på fleire ting på likt...