nynorsk » slovakisk | 27 [tjuesju] | På hotell – ankomst

27 [dvadsaťsedem] V hoteli – príchod

Har de eit ledig rom?	Máte voľnú izbu?
Eg har reservert rom.	Rezervoval som si jednu izbu.
Eg heiter Møller.	Moje meno je Müller.
Eg treng eit enkeltrom.	Potrebujem jednoposteľovú izbu.
Eg treng eit dobbeltrom.	Potrebujem dvojposteľovú izbu.
Kva kostar rommet per natt?	Koľko stojí izba na noc?
Eg vil gjerne ha eit rom med bad.	Chcel by som izbu s kúpeľňou.
Eg vil gjerne ha eit rom med dusj.	Chcel by som izbu so sprchou.
Kan eg få sjå på rommet?	Môžem vidieť tú izbu?
Er det ein garasje her?	Máte tu garáž?
Er det ein safe her?	Máte tu trezor?
Er det ein faks her?	Máte tu fax?
Flott, eg tek rommet.	Dobre, beriem tú izbu.
Her er nøklane.	Tu sú kľúče.
Her er bagasjen min.	Tu je moja batožina.
Når er det frukost?	Kedy sú raňajky?
Når er det middag?	Kedy je obed?
Når er det kveldsmat?	Kedy je večera?

Grammatikk hindrar løgner!

Alle språk ar sine spesielle kjenneteikn. Nokre har òg eigenskapar som er unike i heile verda. Trio er eit slikt språk. Trio er eit søramerikansk indianarspråk. Det blir tala av rundt 2000 menneske i Brasil og Surinam. Det spesielle med Trio er grammatikken. Det er fordi den tvingar talaren til berre å seie sanninga. Den såkalla frustrativ-endinga har ansvaret for det. Denne endinga blir lagt til verb i trio. Ho viser kor sann ein setning er. Eit enkelt døme frå trio viser tydeleg korleis det fungerer. La oss ta setningen «Barnet gjekk til skulen». I trio må talaren leggje ei bestemt ending til verbet. Med denne endinga kan han seie om han sjølv såg barnet eller ikkje. Men han kan òg uttrykkje om han berre har høyrt det frå andre. Eller han seier med endinga at han veit at det er ei løgn. Så talaren må binde seg til det han seier. Det tyder at han må fortelje til andre kor sann utsegna hans er. Slik kan han ikkje halde noko hemmeleg eller skjønnmåle det. Viss ein trio-brukar ikkje tek med endinga, blir han sett på som løgnar. I Surinam er nederlandsk det offisielle språket. Omsetjingar frå nederlandsk til trio er ofte problematiske. Fordi dei fleste språk langt frå er så presise. Dei gjer det mogleg for brukarane å vere uklåre. Difor bind ikkje tolkane seg til det dei seier. Å kommunisere med trio-brukarar blir difor vanskeleg. Kanskje frustrativ-endinga kunne ha noko føre seg i andre språk òg? Ikkje berre i politikkspråket...