nynorsk » tysk | 53 [femtitre] | Butikkar

53 [dreiundfünfzig] Geschäfte

Vi leitar etter ein sportsbutikk.	Wir suchen ein Sportgeschäft.
Vi leitar etter ein slaktarbutikk.	Wir suchen eine Fleischerei.
Vi leitar etter eit apotek.	Wir suchen eine Apotheke.
Vi skal nemleg kjøpe ein fotball.	Wir möchten nämlich einen Fußball kaufen.
Vi skal nemleg kjøpe salami.	Wir möchten nämlich Salami kaufen.
Vi skal nemleg kjøpe medisinar.	Wir möchten nämlich Medikamente kaufen.
Vi leitar etter ein sportsbutikk for å kjøpe ein fotball.	Wir suchen ein Sportgeschäft, um einen Fußball zu kaufen.
Vi leitar etter ein slaktarbutikk for å kjøpe salami.	Wir suchen eine Fleischerei, um Salami zu kaufen.
Vi leitar etter eit apotek for å kjøpe medisinar.	Wir suchen eine Apotheke, um Medikamente zu kaufen.
Eg leitar etter ein gullsmed.	Ich suche einen Juwelier.
Eg leitar etter ein fotobutikk.	Ich suche ein Fotogeschäft.
Eg leitar etter eit konditori.	Ich suche eine Konditorei.
Eg har nemleg tenkt å kjøpe ein ring.	Ich habe nämlich vor, einen Ring zu kaufen.
Eg har nemleg tenkt å kjøpe ein film.	Ich habe nämlich vor, einen Film zu kaufen.
Eg har nemleg tenkt å kjøpe ei blautkake.	Ich habe nämlich vor, eine Torte zu kaufen.
Eg leitar etter ein gullsmed for å kjøpe ein ring.	Ich suche einen Juwelier, um einen Ring zu kaufen.
Eg leitar etter ein fotobutikk for å kjøpe ein film.	Ich suche ein Fotogeschäft, um einen Film zu kaufen.
Eg leitar etter eit konditori for å kjøpe ei blautkake.	Ich suche eine Konditorei, um eine Torte zu kaufen.

Minnet treng språk

Dei fleste hugsar fyrste skuledagen sin. Men kva som kom før der, hugsar dei ikkje lenger. Frå dei fyrste leveåra våre har vi nesten ikkje noko minne. Men kvifor er det slik? Kvifor kan vi ikkje hugse det vi opplevde som speborn? Grunnen til det ligg i utviklinga vår. Språk og minne utviklar seg omtrent på same tid. Og for å hugse noko, treng mennesket språk. Det tyder at vi må ha ord for det vi opplever. Forskarar har gjennomført ulike testar med born. Då oppdaga dei noko interessant. Så snart born lærer å prate, gløymer dei alt som var før. Starten på språket er altså starten på minnet. I dei tre fyrste leveåra sine lærer born særs mykje. Dei opplever kvar dag nye ting. I denne alderen gjer dei mange viktige erfaringar. Likevel går alt dette tapt. Psykologar kallar dette fenomenet infantil amnesi, barnleg minnetap. Berre dei tinga som barnet kan setje namn på, blir verande. Det sjølvbiografiske minnet lagrar personlege opplevingar. Det fungerer som ei dagbok. Alt som er viktig i livet vårt, blir lagra der. På denne måten formar det sjølvbiografiske minnet identiteten vår. Men denne utviklinga avheng av morsmålslæringa. Og vi kan berre aktivere minnet vårt gjennom språket vårt. Dei tinga vi har opplevd som spebarn, er sjølvsagt ikkje verkeleg borte. Dei er lagra ein stad i hjernen vår. Vi kan berre ikkje få tak i dei meir... - det er vel synd, ikkje sant?