فارسی » بلغاری | ‫10 [ده]‬ | ‫دیروز – امروز – فردا‬

10 [десет] вчера – днес – утре

10 [deset] vchera – dnes – utre

‫دیروز شنبه بود.‬	Вчера беше събота.; Vchera beshe sybota.
‫دیروز ‫من سینما بودم.‬	Вчера бях на кино.; Vchera byakh na kino.
‫فیلم جالبی بود.‬	Филмът беше интересен.; Filmyt beshe interesen.
‫امروز یکشنبه است.‬	Днес е неделя.; Dnes ye nedelya.
‫من امروز کار نمی‌کنم.‬	Днес не работя.; Dnes ne rabotya.
‫من امروز در خانه می‌مانم (هستم).‬	Аз оставам вкъщи.; Az ostavam vkyshchi.
‫فردا دوشنبه است.‬	Утре е понеделник.; Utre ye ponedelnik.
‫من فردا دوباره کار می‌کنم.‬	Утре аз отново работя.; V ponedelnik az otnovo rabotya.
‫من در اداره کار می‌کنم.‬	Аз работя в офис.; Az rabotya v ofis.
‫این کیست؟‬	Кой е това?; Koy ye tova?
‫این پیتر است.‬	Това е Петер.; Tova ye Peter.
‫پیتر دانشجو است.‬	Петер е студент.; Peter ye student.
‫این کیست؟‬	Кой е това?; Koy ye tova?
‫این مارتا است.‬	Това е Марта.; Tova ye Marta.
‫مارتا منشی است.‬	Марта е секретарка.; Marta ye sekretarka.
‫پیتر و مارتا با هم دوست هستند.‬	Петер и Марта са приятели.; Peter i Marta sa priyateli.
‫پیتر دوست پسر مارتا است.‬	Петер е приятелят на Марта.; Peter ye priyatelyat na Marta.
‫مارتا دوست دختر پیتر است.‬	Марта е приятелката на Петер.; Marta ye priyatelkata na Peter.

‫علائم به عنوان زبان‬

‫انسان زبان را برای برقراری ارتباط ایجاد کرده است.‬ ‫حتی اشخاص ناشنوا یا دارای اختلال شنوایی هم برای خود زبان دارند.‬ ‫زبان اشاره، زبان اصلی همه افرادی است که اختلال شنوایی دارند.‬ ‫این زبان از مجموعه ای از نمادها ساخته شده اند.‬ ‫این خصوصیّت این زبان را یک زبان بصری یا "قابل مشاهده" ساخته است.‬ ‫بنابراین، آیا زبان اشاره در سطح بین المللی قابل فهم است؟‬ ‫خیر، حتی علامت گذاری هم زبان های ملّی مختلف دارند.‬ ‫هر کشور زبان اشاره خاص خود را دارد.‬ ‫که تحت تأثیر فرهنگ آن کشور قرار دارد.‬ ‫زیرا، زبان همواره از فرهنگ تکامل می یابد.‬ ‫این موضوع در مورد زبان هایی که به آن صحبت نمی شوند هم صادق است.‬ ‫با وجود این، یک زبان اشاره بین المللی هم وجود دارد.‬ ‫اما علائم آن تا حدودی پیچیده تر است.‬ ‫امّا، زبان های اشاره ملّی شبیه به یکدیگر هستند.‬ ‫بسیاری از این نشانه ها تصویری هستند.‬ ‫آنها شبیه شکل اشیائی هستند که معرفی می کنند.‬ ‫معمول ترین زبان اشاره که به طور گسترده از آن استفاده می شود زبان اشاره آمریکایی است.‬ ‫زبان های اشاره به عنوان زبان های کاملا پیشرفته شناخته شده اند.‬ ‫این زبان ها برای خود دستور زبان دارند.‬ ‫اما این دستور زبان با دستور زبان، زبان هائی که با آن صحبت می شوند متفاوت است.‬ ‫بنابراین، زبان اشاره را نمی توان کلمه به کلمه ترجمه کرد.‬ ‫با وجود این، مترجمین شفاهی این زبان هم وجود دارند.‬ ‫در زبان اشاره اطلاعات به طور همزمان منتقل می شوند.‬ ‫این بدان معنی است که یک نشانه می تواند کلّ یک جمله را بیان کند.‬ ‫همچنین در زبان اشاره لهجه هم وجود دارد.‬ ‫خصوصیات منطقه ای، هم برای خود نشانه هایی دارند.‬ ‫و هر زبان اشاره آهنگ خود را دارد.‬ ‫این امر در مورد علامات هم صدق می کند: لهجه ما نشان دهنده اصلیّت ماست.‬