Türkçe » Slovakça | 53 [elli üç] | Mağazalar

53 [päťdesiattri] Obchody

Bir spor mağazası arıyoruz.	Hľadáme obchod so športovými potrebami.
Bir kasap arıyoruz.	Hľadáme mäsiarstvo.
Bir eczane arıyoruz.	Hľadáme lekáreň.
Zira bir futbol topu satın almak istiyoruz.	Chceli by sme totiž kúpiť futbalovú loptu.
Zira salam satın almak istiyoruz.	Chceli by sme totiž kúpiť salámu.
Zira ilaç satın almak istiyoruz.	Chceli by sme totiž kúpiť lieky.
Futbol topu satın almak için spor mağazası arıyoruz.	Hľadáme obchod so športovými potrebami, aby sme kúpili futbalovú loptu.
Salam satın almak için kasap arıyoruz.	Hľadáme mäsiarstvo, aby sme kúpili salámu.
İlaç satın almak için eczane arıyoruz.	Hľadáme lekáreň, aby sme kúpili lieky.
Bir kuyumcu arıyorum.	Hľadám klenotníctvo.
Bir fotoğrafçı arıyorum.	Hľadám foto predajňu.
Bir pastane arıyorum.	Hľadám cukráreň.
Çünkü bir yüzük satın almayı düşünüyorum.	Chcem totiž kúpiť prsteň.
Çünkü bir film satın almayı düşünüyorum.	Chcem totiž kúpiť film.
Çünkü bir pasta almayı düşünüyorum.	Chcem totiž kúpiť tortu.
Bir yüzük satın almak için kuyumcu arıyorum.	Hľadám klenotníka, aby som kúpil prsteň.
Bir film satın almak için fotoğrafçı arıyorum.	Hľadám foto predajňu, aby som kúpil film.
Bir pasta satın almak için pastane arıyorum.	Hľadám cukráreň, aby som kúpil tortu.

Hatıranın dile ihtiyacı var

Okulunun ilk gününü birçok insan hatırlar. Ondan önce olanları ama artık bilmemektedirler. Hayatımızın ilk yıllarını çok az hatırlarız. Peki neden bu böyledir? Neden bebekken yaşadıklarımızı hatırlamayız? Bunun sebebi gelişimimizde yatar.. Dil ve zihin hemen hemen aynı anda gelişirler. Ve birşeyi hatırlayabilmek için insanlar dile ihtiyaç duymaktadırlar. Bu, yaşadıklarını anlayabilmeleri için dile ihtiyaç olduğunu gösterir. Bilimciler çocuklar üzerinde birçok çalışma gerçekleştirdiler. Bunu yaparken ilginç bir durum keşf ederler. Çocuklar dil öğrenirken önceden yaşadıkları herşeyi unuturlar. Bu durumda dili öğrenme başlangıcı, hatıraların da başlangıcıdır. Çocuklar hayatlarının ilk üç yılında çok şey öğrenirler. Her gün yeni bir şey yaşarlar. Bu yaşda aynı zamanda birçok önemli tecrübler de edinmektedirler. Yine de her biri yok olup gidiyor. Piskologlar bu durumu, çocukça hafıza kayıbı olarak adlandırmaktadırlar. Sadece adını söyleyebildikleri şeyler baki kalıyor. Kişisel deneyimleri ise otobiyografik bellek hafızasına alıyor. Tıpkı bir günlük gibi çalışıyor. Hayatımızda gerekli olan herşey oraya kayıt ediliyor. Bu durumda otobiyografik belleğimiz kişiliğimizi de şekillendirmektedir. Gelişimi ise anadılımızı öğrenmemize bağlıdır. Ve sadece dilimiz aracılığı ile hafızamızı canlandırabiliriz. Elbette bebek olarak edindiğimiz bilgiler tamamen kayıp olmuyor. Beynimizin bir yerinde kayıtlı kalıyorlar. Ama onları tekrar çağıramıyoruz…- Çok üzücü, değil mi?