қазақша » неміс | 53 [елу үш] | Дүкендер

53 [dreiundfünfzig] Geschäfte

Біз спорт дүкенін іздеп жүрміз.	Wir suchen ein Sportgeschäft.
Біз ет дүкенін іздеп жүрміз.	Wir suchen eine Fleischerei.
Біз дәріхана іздеп жүрміз.	Wir suchen eine Apotheke.
Біз, негізі, футбол добын сатып алсақ деп едік.	Wir möchten nämlich einen Fußball kaufen.
Біз, негізі, салями сатып алсақ деп едік.	Wir möchten nämlich Salami kaufen.
Біз, негізі, дәрі-дәрмек алсақ деп едік.	Wir möchten nämlich Medikamente kaufen.
Біз футбол добын алуға, спорт дүкенін іздеп жүрміз.	Wir suchen ein Sportgeschäft, um einen Fußball zu kaufen.
Біз салями алу үшін, ет дүкенін іздеп жүрміз.	Wir suchen eine Fleischerei, um Salami zu kaufen.
Біз дәрі-дәрмек алу үшін, дәріхана іздеп жүрміз.	Wir suchen eine Apotheke, um Medikamente zu kaufen.
Мен зергер іздеп жүрмін.	Ich suche einen Juwelier.
Мен фотодүкен іздеп жүрмін.	Ich suche ein Fotogeschäft.
Кондитерлік дүкен іздеп жүрмін.	Ich suche eine Konditorei.
Мен, негізі, сақина алмақшымын.	Ich habe nämlich vor, einen Ring zu kaufen.
Мен, негізі, фотоүлдір сатып алмақшымын.	Ich habe nämlich vor, einen Film zu kaufen.
Мен, негізі, торт сатып алмақшымын.	Ich habe nämlich vor, eine Torte zu kaufen.
Мен сақина сатып алу үшін, зергерлік дүкен іздеп жүрмін.	Ich suche einen Juwelier, um einen Ring zu kaufen.
Мен фотоүлдір алу үшін, фотодүкен іздеп жүрмін.	Ich suche ein Fotogeschäft, um einen Film zu kaufen.
Мен торт алу үшін, кондитерлік дүкен іздеп жүрмін.	Ich suche eine Konditorei, um eine Torte zu kaufen.

Естеу сақтау үшін тіл қажет

Мектептегі алғашқы күндер адамдардың көбісінің есінде. Алайда, оған дейін не болғаны - есте жоқ. Өміріміздің алғашқы жылдары не болғаны есімізде жоқ десек те болады. Бірақ неге бұлай? Неге біз кішкентай кезімізде бастан кешкен оқиғаларды есімізге түсіре алмаймыз? Мұның себебі – біздің есте сақтау қабілетімізде. Тіл мен есте сақтау, шамамен, бір уақытта дамиды. Бір нәрсені еске түсіру үшін, адамға тіл керек. Яғни, бастан кешкен оқиғалары үшін сөз қажет. Ғалымдар балалармен түрлі тестілер өткізген. Олар қызықты жайттарды ашқан. Балалар сөйлеуді үйрене салып, оған дейін не болғанын ұмытып қалады екен. Демек, сөйлеп үйренген сәт – естеліктердің басы болып табылады ғой. Өмірдің алғашқы үш жылында балалар көп нәрсені үйренеді. Олар күн сайын жаңа нәрселерді үйренеді. Сондай-ақ, осы жаста олар өте маңызды тәжірибелерді жинақтайды. Әйтсе де, оның бәрі ұмыт болады. Психологтар бұл феноменді инфантилді амнезия деп атайды. Балалар атай алатын заттарды ғана есте сақтап қалады. Жеке естеліктерді автобиографиялық есте сақтайды. Ол күнделік сияқты қызмет атқарады. Онда біздің өміріміз үшін маңызды заттар сақталады. Сонымен қатар, автобиографиялық жад біздің жеке тұлғамызды да қалыптастырады. Бірақ оның дамуы ана тілін үйренуге байланысты. Тек тілдің көмегімен ғана біз есте сақтау қабілетімізді белсендіре аламыз. Бала кезімізде бастан кешірген ақпараттар, әрине, жоғалған жоқ. Олар біздің миымыздың бір жерінде сақталған. Бірақ біз оларды қайта еске түсіре алмаймыз - расында өкінішті, иә?