فارسی » آلمانی | ‫53 [پنجاه و سه]‬ | ‫مغازه‌ها‬

53 [dreiundfünfzig] Geschäfte

‫ما دنبال یک فروشگاه ورزشی می‌گردیم.‬	Wir suchen ein Sportgeschäft.
‫ما دنبال یک قصابی می‌گردیم.‬	Wir suchen eine Fleischerei.
‫ما دنبال یک داروخانه می‌گردیم.‬	Wir suchen eine Apotheke.
‫چون می‌خواهیم توپ فوتبال بخریم.‬	Wir möchten nämlich einen Fußball kaufen.
‫چون می‌خواهیم کالباس (سالامی) بخریم.‬	Wir möchten nämlich Salami kaufen.
‫چون می‌خواهیم دارو بخریم.‬	Wir möchten nämlich Medikamente kaufen.
‫دنبال فروشگاه ورزشی می‌گردیم تا توپ فوتبال بخریم.‬	Wir suchen ein Sportgeschäft, um einen Fußball zu kaufen.
‫دنبال قصابی می‌گردیم تا کالباس (سالامی) بخریم.‬	Wir suchen eine Fleischerei, um Salami zu kaufen.
‫دنبال داروخانه می‌گردیم تا دارو بخریم.‬	Wir suchen eine Apotheke, um Medikamente zu kaufen.
‫من ‫دنبال یک جواهر فروشی می‌گردم.‬	Ich suche einen Juwelier.
‫من دنبال یک مغازه تجهیزات عکاسی می‌گردم.‬	Ich suche ein Fotogeschäft.
‫من ‫دنبال یک قنادی می‌گردم.‬	Ich suche eine Konditorei.
‫من قصد دارم یک حلقه بخرم.‬	Ich habe nämlich vor, einen Ring zu kaufen.
‫من قصد دارم یک حلقه فیلم بخرم.‬	Ich habe nämlich vor, einen Film zu kaufen.
‫من قصد دارم یک کیک بخرم.‬	Ich habe nämlich vor, eine Torte zu kaufen.
‫من ‫دنبال یک جواهر فروشی می‌گردم تا حلقه بخرم.‬	Ich suche einen Juwelier, um einen Ring zu kaufen.
‫من‫ دنبال یک عکاسی هستم تا یک حلقه فیلم بخرم.‬	Ich suche ein Fotogeschäft, um einen Film zu kaufen.
‫من ‫دنبال یک قنادی می‌گردم تا کیک بخرم.‬	Ich suche eine Konditorei, um eine Torte zu kaufen.

‫حافظه نیاز به بیان دارد‬

‫اکثر مردم روز اول مدرسه خود را به یاد دارند.‬ ‫امّا، آنها وقایع قبل از آن را به یاد نمی آورند.‬ ‫ما تقریبا هیچ خاطره ای از سال های اول زندگی خود نداریم.‬ ‫اما چرا؟‬ ‫چرا نمی توانیم تجاربی که در کودکی داشته ایم را به خاطر بیاوریم؟‬ ‫دلیل آن در رشد ما نهفته است.‬ ‫گویائی و حافظه تقریبا در یک زمان ایجاد می شود.‬ ‫و یک فرد برای به خاطر سپردن چیزی، نیاز به بیان دارد.‬ ‫بدین معنی که، او باید کلماتی برای بیان تجربیات خود داشته باشد.‬ ‫دانشمندان آزمایشات مختلفی را با کودکان انجام داده اند.‬ ‫و با انجام این کار، موفّق به کشف جالبی شده اند.‬ ‫به محض این که کودکان شروع به صحبت می کنند، همه وقایع قبل از آن را فراموش می کنند.‬ ‫بنابراین، شروع صحبت کردن مصادف با شروع کار حافظه است.‬ ‫کودکان در سه سال اول زندگی خود مطالب زیادی را می آموزند‬ ‫آنها هر روز مطالب جدیدی را فرا می گیرند.‬ ‫آنها همچنین در این سن تجربیات مهم زیادی کسب می کنند.‬ ‫امّا، تمام آنها فراموش می شوند.‬ ‫روانشناسان این پدیده را به عنوان فراموشی نوزادی می شناسند.‬ ‫فقط چیزهایی که کودکان می توانند آن را نامگذاری کنند، باقی می ماند.‬ ‫حافظه اتوبیوگرافیک، از تجربیات شخصی افراد نگهداری می کند.‬ ‫کار آن مانند یک دفتر خاطرات روزانه است.‬ ‫همه چیز مهم زندگی ما در آن ثبت شده است.‬ ‫بدین طریق، حافظه اتوبیوگرافیک هویت ما را تشکیل می دهد.‬ ‫اما رشد آن بستگی به یادگیری زبان مادری دارد.‬ ‫و ما تنها از راه مکالمه می توانیم آن را فعّال کنیم.‬ ‫البته، چیزهایی که ما به عنوان یک کودک یاد گرفته ایم، واقعا از بین نرفته است.‬ ‫آنها در جایی در مغز ما ذخیره شده اند.‬ ‫ولی ما دیگر نمی توانیم به آنها دسترسی داشته باشیم... - شرم آور است، اینطور نیست؟‬