Дзве мовы = два моўных цэнтра!

Нашаму мозгу ўсё роўна, калі мы вывучаем мову. Таму што ў яго ёсць розныя сховішчы для розных моў. Не ўсе мовы, якія мы вывучаем, захоўваюцца разам. У моў, якія мы вывучаем ужо дарослымі, ёсць асобнае сховішча. Гэта значыць, што мозг апрацоўвае новыя правілы ў іншым месцы. Яны не захоўваюцца разам з роднай мовай. Людзі, якія з дзяцінства размаўляюць на некалькіх мовах, выкарыстоўваюць адзін участак мозгу. Да гэтага выніку прыйшлі некалькі даследаванняў. Нейрабіёлагі вывучалі розных даследуемых. Гэтыя даследуемыя бегла размаўлялі на дзвюх мовах. Але частка з іх размаўляла на абодвух мовах з дзяцінства. А другая частка вывучыла другую мову пазней. Падчас моўных тэстаў вучоныя маглі вымераць актыўнасць мозгу. Гэтак яны бачылі, якія ўчасткі мозгу працуюць падчас тэсту. Яны ўбачылі, што ў ‘позніх’ вучняў ёсць два моўных цэнтра! Тое, што гэта так, вучоныя дапускалі ўжо даўно. У людзей з пашкоджаннем галаўнога мозгу праяўляюцца розныя сімптомы. Гэтак пашкоджанне мозгу можа прывесці да праблем з мовай. Людзі з ім горш вымаўляюць або разумеюць словы. У дзвюхмоўных ахвяр няшчасных выпадакаў часам праяўляюцца асаблівыя сімптомы. Іх моўныя праблемы не заўсёды тычацца абодзвух моў. Калі адзін участак мозгу пашкоджаны, другі можа яшчэ працаваць. Тады пацыенты размаўляюць на адной мове лепш, чым на другой. Таксама мовы вывучаюцца нанава не аднолькава хутка. Гэта даказвае, што абедзве мовы не захоўваюцца ў адным і тым жа месцы. Паколькі яны вывучаліся не адначасова, яны фарміруюць два цэнтра. Як дакладна наш мозг кіруе некалькімі мовамі, яшчэ не вядома. Новыя адкрыцці змогуць прывесці да новых стратэгій у навучанні…