Język naszych przodków

Nowoczesne języki mogą być badane przez lingwistów. Do tego używa się różnych metod. Jak jednak mówili ludzie przed tysiącami lat? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo trudna. Mimo to naukowcy zajmują się tym od dawna. Chcieliby dowieść, jak mówiono dawniej. W tym celu próbują zrekonstruować stare formy językowe. Amerykańscy naukowcy dokonali fascynującego odkrycia. Przeanalizowali ponad 2 000 języków. Badali przy tym przede wszystkim budowę zdań. Wynik ich badań jest bardzo interesujący. Prawie połowa języków ma budowę S-O-V. Oznacza to zasadę: podmiot (Subjekt), dopełnienie (Objekt), czasownik (Verb). Ponad 700 języków naśladuje model S-V-O. A około 160 języków funkcjonuje według systemu V-S-O. Wzór V-O-S jest stosowany tylko w około 40 językach. 120 języków wykazuje formy mieszane. O-V-S i O-S-V to natomiast znacznie rzadsze systemy. Większość badanych języków korzysta więc z zasady S-O-V. Do nich należy na przykład perski, japoński i turecki. Większość istniejących języków naśladuje natomiast wzór S-V-O. W rodzinie indoeuropejskiej dominuje dzisiaj właśnie ta budowa zdania. Naukowcy wierzą, że wcześniej mówiono wzorując się na modelu S-O-V. Na tym systemie bazują wszystkie języki. Potem jednak obrały rozbieżny rozwój. Dlaczego tak się stało, nie wiadomo. Zmiana budowy zdania musi mieć jednak powód. Ponieważ w ewolucji występuje wszystko to, co ma korzyści…

Szlifuj znajomość języka w wolnym czasie, podróży i pracy!

Język bengalski należy do indoaryjskiej grupy językowej. Dla ok. 220 milionów ludzi jest językiem ojczystym. Z tego ponad 140 milionów mieszka w Bangladeszu. Ponadto około 75 milionów osób posługujących się tym językiem pochodzi z Indii. Pozostałe osoby mieszkają w Malezji, Nepalu i Arabii Saudyjskiej. Dzięki temu bengalski należy do najczęściej używanych języków świata. Język ten ma swoje pismo. Również liczby wyrażane są innymi znakami.

Najczęściej jednak używane są dzisiaj cyfry arabskie. Szyk zdania w języku bengalskim wymaga stałej kolejności. Najpierw rzeczownik, potem dopełnienie, a na końcu czasownik. Nie ma tu gramatycznych rodzajników. Również rzeczowniki i przymiotniki zmieniają się tylko nieznacznie. Jest to zaleta dla tych, którzy chcą uczyć się tego ważnego języka. A powinno być ich jak najwięcej!