Język obrazków

Niemieckie przysłowie brzmi: Obraz mówi więcej niż tysiąc słów. Oznacza to, że obrazki są często szybciej rozumiane niż język. Mogą też lepiej oddawać uczucia. Dlatego w reklamach używa się wiele rysunków. Rysunki funkcjonują inaczej niż język. Pokazują nam kilka rzeczy równocześnie i oddziałają w całości. Oznacza to, że cały obraz ma określony efekt. W języku zwykle używa się o wiele więcej słów. Obrazy i język są jednak ze sobą połączone. Aby opisać obraz, potrzebujemy języka. I odwrotnie, wiele tekstów dobrze rozumie się dopiero przez użycie obrazu. Zależność obrazu i języka jest badana przez lingwistów. Powstaje jednak pytanie, czy obrazy są też jakimś swoistym językiem. Kiedy coś jest tylko filmowane, możemy oglądać obrazy. Ale wymowa filmu nie jest konkretna. Kiedy obraz ma funkcjonować jak język, musi być konkretny. Im mniej pokazuje, tym bardziej przejrzysta jest jego misja. Dobrym przykładem tego są piktogramy. Piktogramy to proste i jednoznaczne znaki rysunkowe. Zastępują język werbalny, są więc wizualną komunikacją. Piktogram zakazu palenia zna każdy. Przedstawia przekreślony papieros. Wraz z globalizacją rysunki będą coraz ważniejsze. Ale i obrazowego języka trzeba się uczyć. Nie jest rozumiany na całym świecie, nawet jeśli wielu tak uważa. Nasza kultura wpływa bowiem na zrozumienie rysunków. To, co widzimy, zależy od wielu różnych faktorów. Niektórzy ludzie nie widzą więc papierosa, a tylko ciemne linie.

Szlifuj znajomość języka w wolnym czasie, podróży i pracy!

Język turecki należy do rodziny 40 języków tureckich. Najbliżej spokrewniony jest z językiem azerbejdżańskim. Językiem ojczystym lub drugim jest dla ponad 80 milionów ludzi. Mieszkają oni przede wszystkim w Turcji i na Bałkanach. Ale emigranci przenieśli język turecki także do Europy, Ameryki i Australii. Na turecki miały wpływ także inne języki. W słownictwie występują przede wszystkim słowa z arabskiego i francuskiego. Cechą szczególną języka tureckiego są liczne zróżnicowane dialekty.

Dialekt stambulski jest podstawą dla dzisiejszego języka literackiego. Gramatyka rozróżnia łącznie sześć przypadków. Charakterystyczna dla tureckiego jest zlepiona budowa. Oznacza to, że formy gramatyczne wyrażane są przez sufiksy. Kolejność tych końcówek jest ustalona, ale to może być pożyteczne. Zasada ta odróżnia turecki od języków indoeuropejskich.